தென்னிலங்கையில் கிடைத்த பண்டைய தமிழ் நாணயங்களின் வரலாற்றுப் பின்னணி

தென்னாசியாவில் தொடர்ச்சியான வரலாற்று மரபு கொண்ட ஒரு நாடு என்ற சிறப்பு இலங்கைக்கு உண்டு. கி.மு 3 ஆம் நூற்றாண்டில் பௌத்த மதம் பரவியபோது கூடவே அம் மத வரலாற்றைப் பேணும் மரபும் அறிமுகமாகியது. இவ்வரலாற்று மரபை அடிப்படையாகக் கொண்டு தீபவம்ஸ (கி.பி 4 ஆம் நூற்றாண்டு), (மகாவம்ஸ கி.பி 6 ஆம் நூற்றாண்டு), சூளவம்ஸ முதலான பாளி நூல்கள் எழுந்தன. இவை பௌத்த விகாரைகளில் வைத்து எழுதப்பட்டதினால் அம் மத வரலாற்றையும் அம் மதத்திற்குத் தொண்டாற்றிய மன்னர்களின் அரசியல், பொருளாதாரச் சாதனைகளையும் முதன்மைப்படுத்தும் நோக்கில் அமைந்துள்ளன. இந்நூல்கள் சிங்கள மக்களின் மூதாதையினர் என நம்பப்படுவோர் கி.மு 6 ஆம் நூற்றாண்டில் வட இந்தியாவில் இருந்து வந்து குடியேறிய ஆரியர்களின் (விஜயன் கூட்டத்தார்) வழித்தோன்றல்கள் எனவும் தமிழர்கள் பிற்காலத்தில் அக்கரையில் இருந்து (தென்னிந்தியா) படையெடுப்பாளர், வர்த்தகர் என வந்து குடியேறிய சிறு பிரிவினர் எனவும் கூறுகின்றன.₁ வரலாற்றறிஞர்கள் பலரும் பண்டைய இலங்கை வரலாற்றை அறிய இப்பாளி நூல்களையே அடிப்படை மூலாதாரமாகப் பயன்படுத்தியதால் பாளி நூல்கள் கூறும் வரலாறே உண்மை வரலாறு என நம்பப்பட்டது. ஆங்கிலேயர் ஆட்சியில் பாளி நூல்களுடன் தொல்லியல் சின்னங்களையும் பயன்படுத்தி வரலாறு எழுதும் மரபு தோன்றியது.

ஆயினும் இக்காலத் தொல்லியல் ஆய்வுகள் பெரும்பாலும் பாளி நூல்கள் கூறும் வரலாற்றை உருசிப்படுத்தும் நோக்கில் அமைந்தன. இலங்கை சுதந்திரம் அடைந்த பின்னர் தொல்லியல் ஆய்வில் மேலும் கவனம் எடுக்கப்பட்டது. ஆனால் அடுத்தடுத்து ஆட்சிக்குவந்த அரசியல் சக்திகள் யாவும் தாம் விரும்பும் பௌத்த சிங்கள தேசியவாதத்தைக் கட்டியெழுப்பும் நோக்கில் தொல்லியலையும் வரலாற்றையும் நெறிப்படுத்தின. இதன் மூலம் பாளி நூல்கள் கூறும் வட இந்தியக் குடியேற்றம் தொடர்பான கதையை உறுதிப்படுத்தும் நோக்கில் பௌத்த மதத்தின் வருகையைத் தொடர்ந்து ஏற்பட்ட எழுத்து, மொழி, பண்பாடு என்பன பற்றி ஆராய்வதற்குக் கூடுதல் ஊக்கம் கொடுக்கப்பட்டது. இந்த முயற்சிகள் ஒப்பீட்டளவில் இலங்கை மண்ணோடு ஒட்டிய தமிழர் வரலாற்றைத் தெளிவற்ற பாத்திரமாக்கியது. ஆயினும் கடந்த மூன்று சகாப்தமாக மேற்கொள்ளப்பட்ட ஒரு சில அகழ்வாய்வுகளும் ஆய்வுகளும் இலங்கைத் தமிழர் வரலாற்றிற்கு வெளிச்சமூட்டும் புதிய சான்றுகளைக் கொடுத்துள்ளன. இச்சான்றுகள் தமிழர் வரலாற்றை மட்டுமின்றி சிங்கள மக்களின் பூர்வீக வரலாறு தொடர்பான பாரம்பரியக் கருத்தையும் மறுஆய்வு செய்யத் தூண்டுகின்றன.

இலங்கையில் இதுவரை அறியப்பட்டுள்ள காலத்தால் முந்திய இடைக்கற்காலப் (Mesolithic) பண்பாடும் அதையடுத்துத் தோன்றிய பெருங்கற்காலப் (Megalithic) பண்பாடும் தென்னிந்தியாவின் தென்பகுதியுடன், குறிப்பாக ஆந்திர, தமிழகப் பண்பாட்டுடன் பெருமளவு ஒற்றுமையுடையன (Zeuner and Allchin 1956:4-20| Seneviratne 1984:237-306) இவற்றுள் பெருங்கற்காலப் பண்பாடு தொடர்பாகப் பரவலாகக் கிடைத்துவரும் சான்றுகள், ஆரியர் குடியேற்றம் நடந்ததாகக் கூறப்படும் காலப்பகுதிக்கு முன்னரே தென்னிந்தியாவை ஒத்த பெருங்கற்காலப் பண்பாட்டு மக்கள் இங்கு வாழ்ந்ததைக் கோடிட்டுக் காட்டுகின்றன. பாளி இலக்கியங்கள் கூறும் ஆரியர் குடியேற்றம் நிகழ்ந்ததாகக் கூறப்பட்ட இடங்களில் மேற்கொள்ளப்பட்ட அகழ்வாய்வுகளில் வட இந்தியக் குடியேற்றத்திற்குரிய சான்றுகள் எவையும் கிடைக்கவில்லை; தென்னிந்தியத் திராவிடர் குடியேற்றத்திற்குரிய சான்றுகள் கிடைத்துள்ளன. ஆரியர் குடியேற்றம் தொடர்பான விஜயன் கதையை ஒரு கட்டுக்கதையெனக் கூறும் ஜி.சி. மெண்டிஸ், ஏற்கனவே குடியேற்றம் நிகழ்ந்த இடங்களுடன் இக்கதை பின்னிப் பிணைந்ததாகக் கூறியுள்ளார் (Mendis 1965:263-79). சுசந்தா குணதிலகா, இலங்கையில் ஆழமாக மேற்கொள்ளப்படும் ஆய்வுகள் தமிழருக்குச் சாதகமாகவும் சிங்களருக்குப் பாதகமாகவும், அகலமாக மேற்கொள்ளப்படும் ஆய்வுகள் தமிழருக்குப் பாதகமாகவும் சிங்களருக்குச் சாதகமாகவும் இருப்பதாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார் (Goonetileke 1980:22-9). இதன் பொருள் பௌத்தத்திற்கு முந்திய மக்களும் பண்பாடும் தென்னிந்தியாவுடன் பொதுத்தன்மை கொண்டிருந்ததேயாகும். தென்னிந்தியாவில் எப்படிப் பெருங்கற்காலப் பண்பாட்டின் பின்னணியில் தமிழ், மலையாளம், கன்னடம், தெலுங்கு ஆகிய மொழி வழிப் பண்பாடு தோன்றியதோ அப்படியே இலங்கையிலும் தமிழ், சிங்கள மொழிப் பண்பாடுகள் தோன்றின (Sitrampalam 1980:384).

பெருங்கற்காலப் பண்பாட்டு வழிவந்த மக்களில் ஒரு பிரிவினர் கி.மு 3 ஆம் நூற்றாண்டில் இருந்து பௌத்த மதத்தையும் அம்மத மொழியான பாளி, பிராகிருதத்தையும் ஏற்றுக் கொண்டனர் என்பதை இப்பண்பாட்டு மையங்களில் கிடைத்த 1500 இற்கும் மேற்பட்ட பிராமிக் கல்வெட்டுகள் உறுதிப்படுத்துகின்றன. பேராசிரியர் எஸ். பரணவிதான இக் கல்வெட்டுகளுக்குரிய எழுத்தை வட இந்தியாவில் இருந்துவந்த அசோகப் பிராமி எனவும், இது சிங்கள மக்களின் மூதாதையினர் வட இந்தியாவில் இருந்து வந்ததற்கு மேலும் ஒரு சான்று எனவும் கூறினார். அத்துடன் இக் கல்வெட்டுகளுக்குரிய மொழியைப் பழைய சிங்களம் எனக்கூறிய இவர் கல்வெட்டுகள் காணப்படும் இடங்களில் எல்லாம் சிங்கள மக்களே வாழ்ந்தனர் என்றார் (Paranavitana 1970:xvi). ஆனால் இக்கல்வெட்டுகளில் அசோகப் பிராமி மட்டுமின்றித் தமிழ்ப் பிராமி எழுத்துகளும் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன. இதற்கு உதாரணமாக ‘இ, ம, ள, ழ’ போன்ற எழுத்துகளைச் சுட்டிக் காட்டலாம். அத்துடன் பல எழுத்துகளின் வடிவமைப்பு தமிழ்ப் பிராமி எழுத்துகளின் வடிவமைப்பை ஒத்திருப்பதுடன் ஓரிரு வரிகளில் அமைந்த இக் கல்வெட்டுகளின் அமைப்பு தமிழ்நாட்டில் உள்ள கல்வெட்டுகள் என மயங்கும் அளவுக்கு ஒற்றுமை உடையன (பெர்ணான்டோ (1969:12). இலங்கையில் எழுத்துகளின் தோற்றம், வளர்ச்சி பற்றி ஆராய்ந்த ஆரிய அபயசிங்கா (Abayasinghe 1965:29), சத்தமங்கலம் கருணாரத்தின (Karunaratne 1962) போன்றோர் பௌத்த மதத்துடன் அசோக பிராமி எழுத்து அறிமுகமாவதற்கு முன்னர் தென்னிந்தியாவில் இருந்து பரவிய தமிழ்ப் பிராமி எழுத்துகள் புழக்கத்தில் இருந்தன எனவும், அவை அசோகப் பிராமியின் செல்வாக்கால் தமது தனித்துவத்தைப் படிப்படியாக இழந்தன எனவும் குறிப்பிட்டுள்ளமை இங்கு நினைவுகூரத்தக்கது.

பௌத்த மதத்துடன் பரவிய பாளி, பிராகிருத மொழிச் சொற்கள் இங்கு புழக்கத்தில் இருந்த ‘ஆதி ஒஸ்ரலோயிட்,’ ‘எலு’ போன்ற திராவிட மொழியுடன் கலந்தே பிற்காலத்தில் சிங்கள மொழி தோன்றியது. அத்துடன் இப்பாளி, பிராகிருத மொழிச் சொற்களில் இருந்து பல தமிழ்ச் சொற்கள் உருவாகின.₂ பாளி, பிராகிருதம் இலங்கையில் மட்டுமின்றி, பௌத்த மதம் பரவிய நாடுகள் அனைத்திலும் கல்வெட்டு மொழியாக இருந்தது. இதன் தாக்கத்தைத் தமிழ்நாட்டிலும் காண முடிகிறது. கன்னடம், ஆந்திரம் போன்ற மாநிலங்களில் பிராகிருதம் கல்வெட்டு மொழியாக இருந்தபோதும் அங்கு சுதேச மொழிச் செல்வாக்கையும் காணமுடிகிறது. அதேபோல் இலங்கைப் பிராமிக் கல்வெட்டுகளில் பல தமிழ்ப் பெயர்கள் பிராகிருத மயப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. சில தமிழ்ச் சொற்கள் அப்படியே பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன. இதற்கு ‘ஆய், மாற, குடி, பருமசு, வேள், பரத, உதி, மருமக, சகல’ போன்ற பெயர்களைக் குறிப்பிடலாம். இப்பெயர்களில் பல, பட்டப் பெயர்களாகப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளதால் அக்கால இனக் குழுக்களிடையே அதிகாரம்மிக்க தலைவர்களாக இவர்கள் இருந்தனர் எனக் கூறலாம். இப்பின்னணியில் தென்னிலங்கையில் கிடைத்த நாணயங்களின் வரலாற்று முக்கியத்துவத்தை நோக்கலாம்.

வரலாற்றாய்வில் நாணயங்கள் முக்கிய சான்றாதாரங்களில் ஒன்றாகக் கணிக்கப்படுகிறது. ஆயினும் இலங்கை வரலாறு பற்றிய ஆய்வில் நாணயங்கள் அதிக முக்கியத்துவம் பெறவில்லை. இலங்கையின் பண்பாட்டு வரலாற்றை வட இந்தியாவுடன் அழுத்திக்கூறும் மரபு காணப்படுவதால் தொடக்க கால நாணயங்கள் அங்கிருந்தே இலங்கை வந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. காலப்போக்கில் இலங்கையிலேயே நாணயங்கள் வெளியிடப்பட்டாலும் அதில் இந்தியச் செல்வாக்கைத் தவிர்க்க முடியவில்லை என நம்பப்படுகிறது. கி.பி 2 ஆம் நூற்றாண்டுக்குப் பின்னர் சிங்கள மன்னர்களால் நாணயங்கள் வெளியிடப்பட்டதென்பதற்கு நாணயங்களில் இடம்பெற்றுள்ள பௌத்த, சிங்களப் பண்பாட்டிற்குரிய சின்னங்களை கொட்றிங்ரன் சான்றாதாரம் காட்டினார் (Codrington 1924: 24). அதேவேளை பௌத்த சிங்களப் பண்பாட்டைச் சாராத சின்னங்களையுடைய நாணயங்கள் தென்னிந்தியா, குறிப்பாகத் தமிழகத்தில் இருந்து கொண்டுவரப்பட்டதாகக் கூறுகிறார். ஆனால் இவ்வகை நாணயங்களில் சில தமிழகத்தில் காணப்படாது இலங்கையில் மட்டும் காணப்படுவதால் இவற்றை இலங்கைத் தமிழரும் வெளியிட்டிருக்கலாம் எனக் கருத இடமுண்டு (புஸ்பரட்ணம் 1998:1-12, 1999:125-30, 1999M:51-59). இக்கருத்தை உறுதிப்படுத்தும் வகையில் தென்னிலங்கையில் எழுத்துப் பொறித்த சில தமிழ் நாணயங்கள் கிடைத்துள்ளன.₃

அண்மையில் ராஜாவிக்கரமசிங்கே (Rajawickremesinghe), பொபிஆராச்சி (Bopearachchi) போன்றோர் தென்னிலங்கையில் அம்பாந்தோட்டை மாவட்டத்தில் மேற்கொண்ட கள ஆய்வின்போது பல்வேறு காலப் பகுதிக்குரிய நாணயங்களைக் கண்டுபிடித்தனர். இவற்றுள் பிராமி எழுத்துப் பொறித்த நாணயங்கள் சிறப்பாகக் குறிப்பிடத்தக்கன. இவை ஈய (Lead) நாணயங்களாக இருப்பதால் இவற்றில் உள்ள எழுத்துகள் தேய்வடைந்துள்ளன. அவற்றுள் நல்ல நிலையில் உள்ள 44 நாணயங்கள் ஆய்வுக்கு உட்படுத்தப்பட்டுள்ளன. இவை கி.மு 3 ஆம் நூற்றாண்டிற்கும் கி.பி 2 ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் இடைப்பட்ட கால நாணயங்கள் என்பதை எழுத்தமைதி கொண்டு கணிப்பிட முடிகிறது (Bopearachchi and Wickremesinghe 1999:15-17). இங்கு பல்வேறு தொல்லியல் மையங்களில் இருந்து பலதரப்பட்ட நாணயங்கள் கண்டெடுக்கப்பட்டாலும், ஆய்வுக்கு உட்படுத்தப்பட்ட 44 நாணயங்களும் சமாறகம என்ற வட்டாரத்தில் உள்ள அகுறுகொட என்ற இடத்தில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டமை இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது.

இந்நாணயங்களின் முன்புறத்தில் மலர், யானை, சுவஸ்திகா, மீன், சக்கரம், ஆமை, குதிரை, சிங்கம், சேவல், கழுதை, மனிதன் போன்ற சின்னங்கள் இடம்பெற்றுள்ளன. பின்புறத்தில் பிராமி எழுத்தில் தனிமனிதப் பெயர்கள், பட்டப்பெயர்கள், பொதுப்பெயர்கள் இடம்பெற்றுள்ளன. இதற்கு அசோகப் பிராமியும் தமிழ்ப் பிராமியும் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன. இப் பெயர்களில் பரத (Barata), நாக (Naka), நாஹஸ (Nahasa), உதிரன் (Utiran),  தசபிஜன் (Tasapijan), குதஹ (Gutaha) மஜிமக (Majhimaha), புசஹ (Pusaha), சுடநாக (Cudanaka), திஸஹா (Tisaha), மலதிஸஹ (Malatisaha), பரததிஸஹ (Baratatisaha), ததஸ (Tatasa) கலபுதஹ (Kalaputaha), திரிஹ (Tiriha), தேவஹ (Devaha), ஆலய (Alaya) என்பன சிறப்பாகக் குறிப்பிடத்தக்கன (Bopearachchi and Wickremesinghe 1999:51-64). ஒரே பெயரில் பலர் இருந்துள்ளனர் என்பதை நாணயங்களின் கால வேறுபாட்டையும் சின்னங்களுக்கிடையிலான வேறுபாட்டையும் கொண்டு உணர முடிகிறது. இவற்றுள் தமிழ் நாணயங்கள் ஆய்வுக்கு எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டுள்ளன.

உதிரன்

இலங்கையில் கிடைத்த நாணயங்களில் இது பல வகையிலும் முக்கியத்துவம் பெறுகிறது. இதன் முன்புறத்தில் மலர் வடிவிலான சின்னமும் பின்புறத்தில் சுவஸ்திகா மற்றும் உதிரன் என்ற பெயரும் காணப்படுகின்றன. பெயரின் இறுதியில் வரும் ‘ன’ என்ற எழுத்து தமிழ் மொழிக்கே உரிய சிறப்பெழுத்தாகும். இவ்வெழுத்தைத் தமிழகப் பிராமிக் கல்வெட்டுகளிலும் (Mahadevan 1966:4-12), நாணயங்களிலும் (Krishnamurthy 1997:103-105) கொடுமணலில் கிடைத்த மட்பாண்டங்களிலும் (Rajan 1994:107) சிறப்பாகக் காணலாம். இதுவரை இலங்கையில் கிடைத்த பிராமிக் கல்வெட்டுகளில் இவ்வெழுத்து காணப்படாவிட்டாலும் இதன் பயன்பாடு இங்கிருந்ததற்கு பூநகரியில் கிடைத்த பிராமி எழுத்துப் பொறித்த மட்பாண்ட ஓடுகள் சிறந்த சான்றாகும் (புஸ்பரட்ணம் 1993:41).₄ நாணயத்தில் உள்ள எழுத்து தமிழ் மொழிக்குரியதென்பதை விக்கிரமசிங்கா ஏற்றுள்ளார். ஆனால் உதிரன் என வாசிக்கவேண்டிய இப்பெயரை உதிரனா (படம் 1) என வாசித்துள்ளார் (Bopearachchi and Wickremesinghe 1999:56). இது தவறாகும்.

இப்பெயருக்கும் சமகாலப் பிராமிக் கல்வெட்டுகளில் வரும் உதி, உதிய போன்ற பெயர்களுக்கும் இடையே பெயரடிப்படையில் ஒருவித ஒற்றுமை காணப்படுகிறது. இப்பெயர்கள் ஏறத்தாழ 31 கல்வெட்டுகளில் வருகின்றன. கல்வெட்டுகளில் இப் பெயருக்குரியவர்கள் மகாராஜா, ராஜா, பருமக, கமணி போன்ற பட்டங்களைப் பெற்றுள்ளனர் (Paranavitana 1970 : Nos, 46,550). வட இலங்கையில் பெரிய புளியங்குளத்தில் கிடைத்த நான்கு கல்வெட்டுகள் உதி என்ற சிற்றரசன் பற்றிக் கூறுகின்றன (Paranavitana 1970 : Nos. 338-341). இப் பெயரில் சில மன்னர்கள் அநுராதபுரத்தில் ஆட்சி புரிந்ததை மகாவம்சம் கூறுகிறது (Mahavamsa xx:57). இப்பெயர்களுக்கும் தமிழ்நாட்டில் ஆட்சிபுரிந்த உதியன் என்ற சேரமன்னன் பெயருக்கும் இடையே மொழி அடிப்படையில் ஒருவித ஒற்றுமை உண்டு. இரு பிராந்தியங்களிலும் இவர்கள் ஆளும் வர்க்கமாக இருந்ததும் இங்கு நினைவுகூரத்தக்கது.

இங்கு கிடைத்த இன்னொரு நாணயத்திலும் தமிழ்ப் பிராமிக்குரிய ‘ன’ பெயரின் இறுதியில் வருகிறது. இந் நாணயத்தின் முன்பக்கத்தில் சக்கரமும் பின்புறத்தில் பிராமி எழுத்தில் தனிநபர் பெயரும் இடம்பெற்றுள்ளன. சில எழுத்துகள் தெளிவற்ற நிலையில் உள்ள இப் பெயரை இதை தசபிஜன் என விக்கரமசிங்கே வாசித்துள்ளார் (Bopearachchi and Wickremesinghe 1999:59). இப்பெயரின் இறுதி ‘அன்’ என்ற விகுதியோடு முடிவதால் இது தமிழில் ஆண் மகனைக் குறித்ததென்பது தெளிவாகிறது (படம் 2). இந்த வகையில் மேற்கூறப்பட்ட இரு நாணயங்களில் வரும் பெயர்களும் தமிழுக்குரியவை என உறுதிபடக் கூறலாம்.

பரததிஸ

தென்னிலங்கையில் கிடைத்த இன்னொரு தமிழ் நாணயமாக ‘பரத’ என்ற பெயர் பொறித்த நாணயத்தைக் கூறலாம் (படம் 3). இதன் முன்புறத்தில் சுவஸ்திகாவும் இரு மீன் கோட்டுருவச் சின்னங்களும், பின்புறத்தில் ‘பரததிஸ’ (Barata Tisa) என்ற பெயரும் இடம் பெற்றுள்ளன (Bopearachchi and Wickremesinghe 1999:53). பரத என்ற பெயர் 21 பிராமிக் கல்வெட்டுகளில் காணப்படுகின்றது. நாணயத்தில் வருவது போல் வட இலங்கையில் பெரிய புளியங்குளத்தில் உள்ள இரு கல்வெட்டுகளில் பரததிஸ என்ற பெயரும் சுவஸ்திகா சின்னமும் காணப்படுகின்றன (Paranavitana 1970:Nos. 338-341)  இப்பெயர் ராஜா, பருமக, கமணி போன்று ஒரு பட்டப் பெயராகப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. இது இனம் அல்லது சமூகம் சார்ந்த பெயராக இருக்கலாம். இதையே நாணயத்திலும் கல்வெட்டுகளிலும் பட்டப்பெயராகப் பயன்படுத்தியுள்ளனர்.

அறிஞர்களில் ஒரு சாரார் இப்பெயர் வடமொழி ‘பர்த்’ என்ற சொல்லின் அடியாகப் பிறந்ததெனவும் இது தலைவன், பிரபு என்ற கருத்தைக் கொடுப்பதாகவும் கூறியுள்ளனர் (Paranavitana 1970:CV). ஆனால் மூல திராவிட மொழியில் பரத என்ற பெயருக்குச் சமமாக பரதர், பரதவர், பரவர் என்ற பெயர்கள் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன (DED. No. 3262) சி. மலோனி என்பவர் வட மேற்கிலங்கையில் வாழும் பரதவ சமூகத்தின் தோற்றத்தைச் சங்க இலக்கியத்தில் வரும் பரவர், பரதவர் சமூகத்துடன் தொடர்புபடுத்தி இப்பெயரும் இலங்கைப் பிராமிக் கல்வெட்டுகளில் வரும் பெயரும் ஒன்றென்றார் (Maloney 1969:224-40). இக்கருத்தே பொருத்தம் எனக் கூறும் சுதர்சன் செனிவரட்ன இச்சமூகத்தின் தோற்றத்தை இலங்கை, தென்னிந்தியப் பெருங்கற்காலப் பண்பாட்டுடன் தொடர்புபடுத்திக் கூறினார். இதற்கு இப்பெயர் கொண்ட பிராமிக் கல்வெட்டுகள் பல இலங்கையில் பெருங்கற்காலப் பண்பாட்டு மையங்களில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டதைச் சான்றாகக் காட்டுகிறார் (Seneviratne 1985:49-50). சங்க காலத்தில் கடலும் கடல் சார்ந்த பகுதியிலும் வாழ்ந்த நெய்தல் நில மக்களாகப் பரதவர் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளனர். சங்க இலக்கியத்தில் இருந்தும், தொலமியின் குறிப்பில் இருந்தும் இச்சமூகம் காவேரி நதிப் படுக்கைக்கும் தாமரபரணியாற்றுக்கும் இடைப்பட்ட கிழக்குப் பிராந்தியத்தில் வாழ்ந்ததை அடையாளம் காணமுடிகிறது. இதன் எதிர்ப்புறத்தில் அமைந்த வடக்கு, வடமேற்கு இலங்கையில்தான் இப்பெயருக்குரிய பெரும்பாலான கல்வெட்டுகள் கிடைத்துள்ளன (Seneviratne 1985:49-50).

சங்க இலக்கியத்தில் பரதவ சமூகத்தின் முக்கியத் தொழிலாக மீன்பிடித்தல், முத்துச் சங்கு குளித்தல், வர்த்தகம் என்பன குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன. இது இலங்கையில் வாழ்ந்த பரதவ சமூகத்திற்கும் பொருந்தும். ‘பரத’ பெயர் பொறித்த நாணயத்தின் முன்புறத்தில் இரு மீன்கள் குறியீட்டுச் சின்னமாக இடம் பெற்றுள்ளன. இச்சின்னங்கள் பரதவரின் வாழ்விடத்தையும் தொழிலையும் குறிக்கின்றன எனக் கூறலாம். பொலநறுவையில் உள்ள பிராமிக் கல்வெட்டில் ‘பரத’ என்ற பெயருக்கு முன்னால் கப்பல் உருவம் வரையப்பட்டுள்ளது (Paranavitana 1970:280). இது கடலோடு இவனுக்கிருந்த தொடர்பைக் காட்டுகிறது. வட மேற்கிலங்கையில் கிடைத்த இரு கல்வெட்டுகள் ‘பரத’ என்ற கப்பல் தலைவன் அரச தூதுவனாகச் செயற்பட்டதைக் கூறுகின்றன (Paranavitana 1970:Nos. 1049,1053,1058). இது, நாடுகளுக்கிடையிலான வர்த்தகத்தில் அதன் தலைவன் அரச தூதுவனாகச் செயல்பட்டான் என இலக்கியங்கள் கூறுவதை உறுதிப்படுத்துவதாக உள்ளது. அநுராதபுரத்தில் உள்ள கல்வெட்டு ஈழத்தைச் சேர்ந்த பரத (ஈழபரத) என்பவன் தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்த சமண (தமிட சமண) என்பவனுடன் இணைந்து கூட்டாக வர்த்தகத்தில் ஈடுபட்டதைக் கூறுகிறது (Paranavitana 1970 LNo. 94). ₅  பரத தொடர்பான நான்கு கல்வெட்டுகளில் நந்திபாதம், சுவஸ்திகா, மத்தளம், அசோக பிராமிக்குரிய ‘ம’ வடிவக் குறியீடு என்பன இடம்பெற்றுள்ளன (Paranavitana 1970: Nos. 368, 1049,1053, 1055). இக்குறியீடுகள் அச்சுக் குத்தப்பட்ட நாணயங்களிலும் சங்ககாலப் பாண்டிய நாணயங்களிலும் இடம்பெற்றுள்ளன. இவை பரதவரின் வர்த்தக நோக்கத்தைக் காட்டுகின்றன. மகாவம்சம் குதிரை வர்த்தகத்தில் ஈடுபட்ட வணிகத் தலைவனின் பிள்ளைகளான சேனன், குத்திகனே இலங்கையில் ஆட்சிபுரிந்த முதல் தமிழ் மன்னர்கள் எனக் கூறுகிறது. சுதர்சன் செனிவரட்ன இத்தமிழ் மன்னர்களைப் பரதவ குலத்துடன் தொடர்புபடுத்திக் கூறுகிறார் (Seneviratne 1985:53).

சுடநாக

தென்னிலங்கையில் ‘சுடநாக’ என்ற பெயர் பொறித்த நாணயங்கள் எண்ணிக்கையில் அதிகமாகக் கிடைத்துள்ளன (படம் 4). இந்நாணயங்களின் முன்புறத்தில் யானை, தொட்டியுடன் கூடிய மரக்கிளை, ஆமை, புலி போன்ற உருவம் போன்ற சின்னங்களும், பின்புறத்தில் சுடநாகஸ், சுடிநாஹ, சுடசமணஹ போன்ற பெயர்களும் இடம்பெற்றுள்ளன (Bopearachchi and Wickremesinghe 1999:57). இதே பெயர்கள் 40 பிராமிக் கல்வெட்டுகளில் வருகின்றன. பேராசிரியர் எஸ். பரணவிதான ‘சுட’ என்ற பெயர் சமஸ்கிருத ‘சுஸ்ற’, பாளி ‘சூல்’, எலு ‘சுளு’ ஆகிய சொற்கலின் அடியாகப் பிறந்ததென்றார் (Paranavitana 1970:108). ஆனால் அறிஞர்களில் ஒரு சாரார் தமிழில் சோழ என்ற பெயரே பிராகிருதத்தில் ‘சுடா என எழுதப்பட்டதாகக் கருதுகின்றனர். இதற்கு அசோகனது 13 ஆவது பாறைப் பிரகடனத்தில் சோழ நாடு, சோட நாடு எனக் கூறப்பட்டதைச் சான்றாகக் காட்டுகின்றனர். மேலும் பௌத்த நூலாகிய வீரசோழியத்தில் ‘ழ’ வுக்குப் பதிலாக ‘ட’ பயன்படுத்தும் முறை வழக்கில் இருந்துள்ளது.

அண்மையில் செருவல என்ற இடத்தில் கிடைத்த பிராமிக் கல்வெட்டு ஒன்று சுட என்ற பெயரில் உள்ள தமிழன் ஒருவன் பௌத்தச் சங்கத்திற்குக் கொடுத்த தானம் பற்றிக் கூறுகிறது (Seneviratne 1985:52).  இலங்கைப் பிராமிக் கல்வெட்டுகள் சிலவற்றில் சுட என்ற பெயர் பட்டப்பெயராக ஆய், மாறா போன்ற தமிழ்ப் பெயர்களுடன் இணைந்து வருகிறது (Paranavitana 1970:108). இச்சான்றுகளை நோக்கும்போது சுட என்ற பெயரைத் தமிழரும் பயன்படுத்தியதாகத் தெரிகிறது. தமிழ்நாட்டில் சோழ என்ற பெயர் வம்சத்தை அல்லது சோழ நாட்டைக் குறிக்கிறது. தென்னிலங்கையில் கிடைத்த நாணயங்களில் இது பெயரின் முன்னொட்டுச் சொல்லாக வருவதால் வம்சம் அல்லது பட்டத்தைக் குறித்திருக்கலாம். ஆனால் கல்வெட்டுகளில் இது தனிமனிதப் பெயராகவும் இடம்பெற்றுள்ளது.

நாணயங்களில் சுட என்ற பெயருடன் இணைந்து நாஹ (யேபய, யோய), நாக (யேமய), நாஹஸ (யோயளய) போன்ற பெயர்கள் வருகின்றன (படம் 5). இதையொத்த பெயர்கள் பட்டங்களுடனும் தனித்தும் 80 கல்வெட்டுகளில் வருகின்றன. இப்பெயர் வடமொழி சார்ந்ததென ஒரு சாரார் வாதிடும்போது பரோ, குமார் சட்டர்ஜி போன்றோர் திராவிட மொழி சார்ந்ததெனக் கூறுகின்றனர் (Veluppillai 1980:14). இதன் மூலமொழி எதுவாக இருப்பினும் தென்னாசியாவில் பல்வேறு இன மக்களிடையே ஆட் பெயராகவும் இடப்பெயராகவும் இருந்ததற்கும், இருப்பதற்கும் சான்றுகள் உண்டு. பாளி நூல்கள் இலங்கையில் வட இந்தியக் குடியேற்றம் நிகழுமுன் இங்கு வாழ்ந்தவர்களை நாகர் (நாக) எனக் கூறுகிறது. பிராமிக் கல்வெட்டுகளில் இதைத் தனிமனிதப் பெயராகவும் குலம் சார்ந்த (நாக குலம்) பெயராகவும் குறிப்பிட்டுள்ளனர் (Paranavitana 1970: No. 106). இதற்குப் பாளி நூல்கள் கூறும் நாக இனக் குழுவில் இருந்து வந்தவர்கள் பௌத்த மதத்தை ஆதரித்தது காரணமாகும். சங்க காலத்தில் நாக, நாகன் போன்ற பெயர்கள் கல்வெட்டுகளிலும் இலக்கியங்களிலும் குறுநில மன்னர்களுடனும் புலவர்களுடனும் தொடர்புடையனவாக உள்ளன. சில இடப் பெயராகவும் ஊர்ப் பெயராகவும் வருகின்றன.

இலங்கையில் நாக என்ற பெயரில் அரசர்கள், சிற்றரசர்கள் ஆட்சி புரிந்ததைப் பாளி இலக்கியங்களும் (Mahavamsa, xxv : 45) பிராமிக் கல்வெட்டுகளும் உறுதிப்படுத்துகின்றன. கி.பி முதல் நூற்றாண்டில் தமிழ்நாடு சென்று அங்கிருந்து படைகளுடன் வந்த இளநாக, அநுராதபுரத்தில் ஆறு ஆண்டுகள் (கி.பி 38 – 44) ஆட்சிபுரிந்தான். இவனது அரசி ஒரு தமிழ்ப் பெண்ணாவாள் (Mahavamsa xxv : 45). வட இலங்கையில் பெரிய புளியங்குளத்தில் உள்ள நான்கு கல்வெட்டுகள் நாகச் சிற்றரசு பற்றிக் கூறுகின்றன. வடமத்திய மாகாணத்தில் உள்ள கல்வெட்டு ஒன்று நாக நகரைச் சேர்ந்த ஒருவனது தானம் பற்றிக் கூறுகிறது. இதே பெயர் தென்னிலங்கையில் கிடைத்த நாணயத்திலும் வருகிறது (Karunaratne VII:82). இதே பெயர் தென்னிலங்கையில் கிடைத்த நாணயத்திலும் வருகிறது.

பாளி இலக்கியங்கள் அநுராதபுரத்திற்கு வடக்கில் உள்ள தமிழர் பிராந்தியத்தை நாகதீப எனக் கூறுகின்றன (Mahavamsa 1:54). இதை யாழ்ப்பாணம் வல்லிபுரத்தில் கிடைத்த கி.பி 3 ஆம் நூற்றாண்டுக்குரிய பொற்சாசனமும் உறுதிப்படுத்துகிறது. இப்பெயரில் காணக்கூடிய இன்னொரு சிறப்பு, சில கல்வெட்டுகளிலும் நாணயங்களிலும் வட மொழி ‘ஹு’வுக்கு பதிலாகச் சில இடங்களில் தமிழ் ‘க’ பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளதாகும். இதற்குத் தமிழைத் தாய்மொழியாகக் கொண்டவர்கள் கல்வெட்டுகளை எழுதியது காரணம் எனப் பேராசிரியர் பரணவிதானா கூறுகிறார் (Paranavitana 1983:112). இப்பின்னணியில் சுடநாக என்ற பெயர் பொறித்த நாணயங்களைத் தமிழருக்குரியதெனக் கூறலாம். ஆதியில் நாக என்ற பெயர் இலங்கையில் பல இன மக்களிடையே புழக்கத்தில் இருந்தாலும் இன்று அப்பெயர் தமிழர்களிடம் மட்டும் வழக்கில் இருப்பதை இங்கு நினைவுகூரலாம்.

மஜிமஹ

இங்கு கிடைத்த நாணயங்களுள் ‘மஜிமக’ என்ற பெயர் பொறித்த நாணயம் சிறப்பாகக் குறிப்பிடத்தக்கது. இதன் முன்புறத்தில் இடப்புறம் நோக்கி நிற்கும் யானையும், பின் புறத்தில் விளிம்பைச் சுற்றி ஒரு வட்டமும், வட்டத்திற்குள் சிறு புள்ளிகளும், இரண்டாவது உள்வட்டத்திற்குள் பிராமி எழுத்தில் மஜிமஹ (Majhimaha) என்ற பெயரும் (படம் 6) இடம் பெற்றுள்ளன (Bopearachchi and Wickremesinghe 1999:52). இதையொத்த பெயர் இந்நாணயம் கண்டெடுக்கப்பட்ட அம்பாந்தோட்டை மாவட்டத்தில் 16 கல்வெட்டுகளில் வருகின்றன. இக்கல்வெட்டுகள் மஜிம மகாராஜா வழிவந்த பத்து சகோதரர் ஆட்சி பற்றிக் கூறுகின்றன. பாளியில் மஜிம மகாராஜா என்றால் மீன் அரசன் என்பது பொருள். இதையுறுதிப்படுத்தும் வகையில் இக் கல்வெட்டுகளில் மீன் சின்னம் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது (Paranavitana 1970: Nos556-69). ஜி.சி. மெண்டிஸ் என்ற புகழ் பெற்ற வரலாற்றாசிரியர் மீன் சின்னம் பொறித்த கல்வெட்டுக்குரியவர்கள் ஆதியில் இந்தியாவில் இருந்து வந்து குடியேறிய தமிழர்களின் வழித்தோன்றல் எனவும், இவர்கள் சிங்கள மன்னர்களின் அதிகாரத்திற்கு உட்படாது சுதந்திரமாக ஆட்சி புரிந்தவர்கள் எனவும் கூறியுள்ளார் (Mendis 1956: 575). இக்கல்வெட்டுகளின் காலம் கி.மு 3 – 2 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்குரியவை. நாணயத்தில் வரும் ‘மஜிமஹு’ என்ற பெயரும் இதே காலகட்டத்துக்குரியதென்பதை அதன் எழுத்தமைதி கொண்டு கணிப்பிட முடிகிறது.

மேற்கூறப்பட்ட நாணயங்களில் இருந்து பொதுவான சில முடிவுகளுக்கு வரக்கூடியதாக இருக்கிறது. இந்நாணயங்கள் கிடைத்த அம்பாந்தோட்டை மாவட்டத்தில் உள்ள திசமாறகம (இங்குதான் அகுறுகொட என்ற இடம் உள்ளது) பண்டைய வர்த்தகத் துறைமுகங்கள் அமைந்த பிரதேசங்களில் ஒன்றாகும். இப் பிரதேசத்திற்கும் தென்னிந்தியாவுக்கும் இடையே வரலாற்றுக்கு முற்பட்ட காலத்தில் இருந்து நெருக்கமான வர்த்தகப் பண்பாட்டுத் தொடர்புகள் இருந்துள்ளன. வரலாற்றுதய காலத்தில் (Protohistory) தென்னிந்தியா, குறிப்பாக ஆந்திரம், தமிழகம் போன்ற இடங்களில் இருந்து விலையுயர்ந்த கற்கள், மணிகள், மட்பாண்டங்கள் இறக்குமதி செய்யப்பட்டிருக்கலாம் என்பதை அண்மையில் இங்கு மேற்கொள்ளப்பட்ட ஆய்வுகள் உறுதிப்படுத்துகின்றன (Bope- arachchi and Wickremesinghe 1999:37-9).

இங்கு வாழ்ந்த பெருங்கற்கால மக்களில் பலர் கி.மு 3 ஆம் நூற்றாண்டில் இருந்து பௌத்த மதத்திற்கு மாறினர் என்பதை இங்குக் கிடைத்த பிராமிக் கல்வெட்டுகள் உறுதி செய்கின்றன. இலங்கையில் அதிகக் கல்வெட்டுகள் கிடைத்த மாவட்டங்களுள் அம்பாந்தோட்டை மூன்றாவதாகும். இங்கு தமிழ்ப் பிராமி எழுத்துகளும் புழக்கத்தில் இருந்தன என்பதற்கு இக் கல்வெட்டுகளே சான்றாகும். மேலும் இக் கல்வெட்டுகளில் சங்க இலக்கியத்தோடு தொடர்புபடுத்தக்கூடிய வேள், பருமக (பெருமகன்), உதி (உதியன்), பரத (பரதவர்), நாக, சுட, சுள் (சோழ) போன்ற தமிழ்ப் பெயர்கள் வருகின்றன ((Paranavitana) 1970: Nos. 647, 672, 578, 709, 706, 634, 643, 1179). இவை இப் பிராந்தியத்தோடு தமிழ் மக்களுக்குரிய உறவைக் காட்டுகின்றன. இதற்கு மேற்கூறப்பட்ட நாணயங்கள் மேலும் சான்றுகளாகும்.₆

மேலே சுட்டப்பட்ட முதலிரு நாணயங்களிலும் உள்ள பெயர்கள் தமிழ்ப் பெயர்கள் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை. இப்பெயர்களில் உள்ள நாணயங்கள் இலங்கையின் மற்றைய இடங்களிலோ அல்லது இந்தியாவிலோ இதுவரை கிடைக்கவில்லை. இதனால் இந்நாணயங்களை வெளியிட்டவர்களை இங்கு வாழ்ந்த தமிழ் மக்களோடு தொடர்புபடுத்தலாம். மற்றைய நாணயங்களில் உள்ள பெயர்கள் பிராகிருத மயப்படுத்தப்பட்ட தமிழ்ப் பெயர்களாகும். இதனால் இப்பெயர்களில் வரும் அனைவரையும் தமிழர்களாகக் கொள்ளலாமா என்பது மேலும் ஆராயப்படவேண்டிய ஒன்றாகும். ஆனால் இப்பெயர்களின் மூலம் தமிழாக இருப்பதினால் இப்பெயர்களில் தமிழர்களும் இருந்திருக்கலாம் எனக் கூறலாம். ஏனெனில் இந்நாணயங்களில் உள்ள சுட (Seneviratne 1985:54), பரத (Paranavitana) 1970: No. 94), நாக போன்ற பெயர்கள் கல்வெட்டுகளில் – பாளி இலக்கியங்களில் தமிழர்களாகவும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன.

இந்நாணயங்கள் தென்னிலங்கையில் குறிப்பிட்ட ஒரு வட்டாரத்திற்குள் மட்டும் இதுவரை கிடைத்துள்ளன. இவ் வட்டாரத்திற்கு வெளியே கிடைத்திருக்குமாயின் இவை வெளியிடப்பட்டதன் நோக்கம் பலவகைப்பட்டதாக இருந்திருக்கும். இதனால் இவை வெளியிடப்பட்டதற்கு அரசியல், வர்த்தகக் காரணங்களைவிட மதம் ஒரு காரணமாக இருந்திருக்கலாம். பாளி (Mahavamsa IV:13) பிராமிக் கல்வெட்டுகளிலும் (Paranavitana 1970: No. 791) பௌத்த சங்கத்திற்காக மக்களும் மன்னரும் நாணயங்களைத் தானமாகக் கொடுத்ததற்குச் சான்றுகள் உண்டு. மகாவம்சம், எல்லாளன் என்ற தமிழ் மன்னன் தன்னால் இடிந்துபோன விகாரைக்கு 15,000 நாணயங்களைக் (கஹபண) கொடுத்தான் எனக் கூறுகிறது (Mahavamsa XXI:26). மேலும் நாணயங்களில் வரும் பல பெயர்கள் கல்வெட்டுகளைப் போல் பௌத்த மதத்திற்குரிய மொழியில் எழுதப்பட்டிருப்பது இக்கருத்தை உறுதிப்படுத்துவதாக உள்ளது.₇

இந் நாணயங்களை வெளியிட்டவர்கள் அக்கால சமூகத்தில் என்ன நிலையில் இருந்தார்கள் என்பது முக்கியக் கேள்வியாக உள்ளது. நாணயங்களில் இடம்பெற்றுள்ள பெயர்களை ஒத்த பெயர்கள் பல சமகாலப் பிராமிக் கல்வெட்டுகளிலும் சில பாளி இலக்கியங்களிலும் இடம்பெற்றுள்ளன. இவற்றில், இப் பெயர்களுக்குரியவர்கள் அரசனாக, சிற்றரசனாக, அதிகாரமிக்க தலைவனாக விபரிக்கப்பட்டுள்ளனர். இதனால் இவர்களே இந் நாணயங்களை வெளியிட்டனர் என்ற முடிவுக்கு வர முடியாது. அதேவேளை நாணயங்கள் கண்டெடுக்கப்பட்ட திசமாறகம, பண்டைய இராசதானியின் தலைநகர் (மகாகமை) இருந்த வட்டாரத்திற்குள் இருந்ததினால் இக் கூற்றையும் நிராகரிக்கவும் முடியாது. ஆனால் நாணயங்களில் வரும் பெயர்களுக்குரிய பலர் கல்வெட்டுகளில் மகாராஜா, ராஜா முதலான அரசனுக்குரிய பட்டங்களைப் பெற்றுள்ளனர். அப்பட்டங்கள் எவையும் நாணயங்களில் காணப்படவில்லை.

இந்த வேறுபாடு நாணயங்களை வெளியிட்டவர்களில் சிலர் இனக்குழு நிலையில் இருந்து அரசு தோன்றுவதற்கு இடைக்கட்டமாக இருந்த தலைவர்களாக இருக்கலாம் என எண்ணத் தூண்டுகிறது. இந்நிலையில் உள்ள தலைவர்களை வரலாற்றாசிரியர்கள் குறுநில மன்னர்கள், நிலக்கிழார், குருசில்கள் என்ற பெயர்கொண்டு அழைத்துள்ளனர். ஆனால் ஆட்சிப்பீடத்தில் இருந்தவர்கள் மட்டுமின்றி அக்காலச் சமூகத்தில் செல்வாக்குப் பெற்றிருந்த தலைவர்களும் அரச அதிகாரிகளும் வர்த்தகர்களும் இந்நாணயங்களை வெளியிட்டிருக்கலாம். மகாவம்சம் துட்டகாமினி, எல்லாளன் என்ற தமிழ் மன்னனை அநுராதபுரத்தில் வெற்றி கொள்ளுமுன் தென்னிலங்கையில் ஆட்சிபுரிந்த 32 தமிழ் மன்னர்களை (இவர்கள் குறுநில மன்னர்களாக இருக்கலாம்) வெற்றிகொள்ள நேரிட்டதாகக் கூறுகிறது (Mahavamsa XXV: 75)₈ இக்கூற்று கற்பனையாகாது என்பதற்கு இங்கு கிடைத்த தமிழ் நாணயங்கள் சிறந்த சான்றுகளாகும்.

அடிக்குறிப்புகள்

1. மகாவம்சம் வட இந்தியாவில் இருந்து வந்த விஜயனுக்கும் அவனது 700 தோழர்களுக்கும் பாண்டி நாட்டில் இருந்து மணப் பெண்களை வரவழைத்ததாகவும் இவர்களுடன் 18 தொழில் தெரிந்த 1000 குடும்பங்கள் தமிழ்நாட்டிலிருந்து வந்து குடியேறியதாகவும் கூறுகிறது (Mahavamsa VII:578). வரலாற்றாசிரியர்கள் விஜயன் வருகையோடு ஏற்பட்ட வட இந்தியக் குடியேற்றத்தை முதன்மைப்படுத்தி ஆராயும் போது சமகாலத்தில் தமிழ்நாட்டில் இருந்து ஏற்பட்ட குடியேற்றத்தையிட்டு பெரிதும் மௌனம் சாதிக்கின்றனர்.
2. தஞ்சைத் தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகத் தொல்லியற் பேராசிரியர் ஏ. சுப்பராயலு அவர்கள் உரையாடலின் போது கூறிய கருத்து.
3. இலங்கையில் கிடைத்த காளையுருவம் பொறித்த சதுரமான செப்பு நாணயங்கள் கி.பி 3 ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முன்னர் இலங்கைத் தமிழரால் வெளியிடப்பட்டிருக்கலாம் என்ற கருத்து முன்வைக்கப்பட்டது (புஸ்பரட்ணம், 1999 அ: 114 – 20). இக்கருத்தை உறுதிப்படுத்தும் வகையில் இவ்வுருவம் பதித்த சுடுமண்ணாலான முத்திரைகள் (அச்சு) பல திசமாறகம என்ற இடத்தில் கிடைத்துள்ளன (Bopearachchi and Wickremesinghe 1999:106-7).
4. தமிழகத்தில் தருமபுரி மாவட்டத்தில் கிடைத்த சங்கால முத்திரையில் பிராமி எழுத்தில் பரதன் என்ற பெயர் பெறப்பட்டதாக நாணயவியலாளர் ஆறுமுக சீதாராமன் உரையாடலின்போது கூறினார். 
5. இக்கல்வெட்டு ஈழத்துப் பரதவனும் (பரத) தமிழ் நாட்டைச் சேர்ந்த சமண என்பவனும் சேர்ந்து தமிழ் வணிகர்கள் ஒன்று கூடுவதற்காக அமைக்கப்பட்ட மண்டபம் பற்றிக் கூறுகிறது. இதில் அங்கத்தவர்கள் அமரவேண்டி இருக்கைகள் அமைக்கப்பட்டு அதில் அவர்களின் பெயர்கள் பொறிக்கப்பட்டுள்ளன. இப் பெயர்களுக்குரிய அனைவரையும் செனிவரட்ன தமிழர்களாகக் கருதுகிறார். அப் பெயர்களில் கப்பல் தலைவனான (நவிக) கராவஹ என்பவனுடைய பெயர் உயரமான இருக்கையில் எழுதப்பட்டுள்ளது (Paranavitana 1970:No.94). இதில் வரும் கராவஹ என்ற பிராகிருதச் சொல் தமிழில் கரையார் சமூகத்தைக் குறிப்பதாகக் கொள்ளலாம்.
6. இலங்கையில் பல்லவர் காலக் கலைமரபுக்குரிய ஆலயங்கள் உள்ள இடங்களில் தென்னிலங்கையில் உள்ள விஸ்ணு ஆலயமும் ஒன்றாகும். இவ்வாலயம் கி.பி 8 ஆம் நூற்றாண்டளவில் கட்டப்பட்டதற்கு இப் பிராந்தியத்துடன் தமிழருக்கிருந்த பாரம்பரிய வரலாற்று உறவு ஒரு காரணம் என்பதை இங்குக் கிடைத்துவரும் தொல்பொருட் சான்றுகள் உறுதிப்படுத்துகின்றன.
7. பண்டைய இலங்கையில் ஆட்சியாளர் எந்த இனத்தவராக இருப்பினும் பௌத்த மதத்திற்கு ஆதரவாக ஆட்சிபுரியும் மரபு காணப்பட்டது. கி.பி 5 ஆம் நூற்றாண்டில் அநுராதபுரத்தில் ஆட்சிபுரிந்த தமிழ் மன்னனான குட்டபரிந்தனின் (444 – 460) அநுராதபுரக் கல்வெட்டு இவனை பரிதேவன், புத்ததாசன் எனக் கூறுகிறது. மேலும் இக் கல்வெட்டு இவனும் இவன் மனைவியும் பௌத்த விகாரைக்குத் தானம் அளித்தது பற்றிக் கூறுகிறது. இவனது ஆதிக்கம் தென்னிலங்கையிலும் பரவியதைக் கூறும் அறகம கல்வெட்டு இவன் பௌத்தத்திற்குத் தானமளித்த செய்தியைத் தெரிவிக்கிறது. இந்நிலை பிற்காலத்தில் தமிழ் மன்னர்களாலும் மற்றோராலும் தொடரப்பட்டதை அண்மையில் அநுராதபுரத்தில் கிடைத்த கி.பி 8 ஆம் நூற்றாண்டுக்குரிய தமிழ்க் கல்வெட்டுத் தெரிவிக்கிறது (சுப்பராயலு 1999:11-2).
8. பாளி இலக்கியங்கள் எல்லாளன் சார்பாகவும் துட்டகாமினி சார்பாகவும் இருந்த தளபதிகளின் பெயர்களைத் தருகின்றன. பல பெயர்கள் இரு படைப் பிரிவுகளுக்கும் பொதுவாக உள்ளன. இவ்வொற்றுமை இவர்களிடையே இனப்போர் இருந்தது என்பதைவிட அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றுவதற்கான வேட்கை இருந்ததைக் காட்டுகிறது எனலாம்.

உசாத்துணை நூல்கள்

1. சுப்பராயலு, ஏ. சண்முகம், ப. 1999, ‘அநுராதபுரத்தில் ஒரு தமிழ்க் கல்வெட்டு’, ஆவணம், இதழ் 10, தமிழகத் தொல்லியல் கழகம், தஞ்சாவூர், 11-2.
2. புஸ்பரட்ணம், ப. 1993, பூநகரி தொல்பொருளாய்வு, யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழக வெளியீடு, யாழ்ப்பாணம்.
3. புஸ்பரட்ணம், ப. 1998, ‘வடஇலங்கையில் கிடைத்த லக்ஷ்மி நாணயங்கள் மீள்பரிசீலனை’, 12-7-1998 இல் புதுக்கோட்டையில் நடந்த தமிழகத் தொல்லியற் கருத்தரங்கில் வாசிக்கப்பட்ட ஆய்வுக் கட்டுரை (பிரசுரிக்கப்படாதது), 1-13.
4. புஸ்பரட்ணம், ப. 1999, ‘பூநகரியிற் கிடைத்த அரிய சங்ககால நாணயங்கள்’, ஆவணம், தமிழகத் தொல்லியல் கழகம், தஞ்சாவூர், 9:114-20.
5. புஸ்பரட்ணம், ப. 1999, ‘வடஇலங்கையில் சங்ககால நாணயங்கள் – மீள் பரிசீலனை’, தொல்லியல் நோக்கில் தமிழகம், தமிழ்நாடு தொல்பொருள் ஆய்வுத்துறை, சென்னை, 51-9. 
6. பெர்ணான்டோ, ஈ. பி. 1969, ‘சிங்கள நெடுங்கணக்கின் தொடக்கநிலை’, இலங்கையிற் கல்வி நூற்றாண்டு மலர், பகுதி 1, கொழும்பு, 21-8.
7. Ariyasinghe, A., 1965 ‘Sinhalese Palaeography’ unpublished Ph.D. Thesis, University of London.
8. Burrow,T. and Emeneau, M. B. 1968, Dravidian Etymological Dictionary Supplement, Oxford.
9. Bopearchchi, O. and Wickremesinghe W. 1999, Ruhuna-An Ancient Civilisation Revisited, with the Collaboration of The French Mission of Archaeological Co-operation in Sri Lanka.
10. Codrington, H. W. 1924, Ceylon coins and Currency, Memories of the Colombo Museum, No. 3, Colombo.
11. Karunaratne, S. 1962, ‘New clue to an Ancient Script’, Sunday Observer, 8.26. 1926, Colombo.
12. Krishnamurthy, R. 1997, Sangam Age Tamil Coins, Chennai.
13. Goonetilleke, S. 1980, Sinhalisation-The Origins’, Lanka Guardian, Vol 3. No. 1, 22-9.
14. Mahadevan, I. 1966, Corpus of the Tamil Brahmi Inscriptions, Reprint of the Seminar on Inscriptions, Chennai.
15. Mahavamsa, 1960, (e.d) Geiger, W., Colombo.
16. Maloney, C. 1969, ‘The paratavar: 2000 Years of Culture Dyne – mics of a Tamil cast’, Man In India Vol 49. No. 1,224-40.
17. Mendis, C. 1957, Comprehensive History of India Vol. II (e. d), Nilakanta Sastri, K. A.
18. Mendis, G. C. 1955, ‘The Vijaya Legend’, Paranavitana Felicitation Volume (e.d), Jeyawickrama, M. A. Colombo. 263-79.
19. Paranavitana, S. 1970, Inscriptions of Ceylon, Vol.1, The Department of Archaeology, Ceylon.
20. Paranavitana, S. 1983, Inscriptions of Ceylon, vol. 11, The Department of Archaeology, Sri Lanka.
21. Rajan, K. 1994, Archaeology of Tamil Nadu, Book India Publishing Co, Delhi.
22. Seneviratne, S. 1984, ‘The Archaeology of the Megalithic-Black and redware complex in Sri Lanka’, Ancient Ceylon, Vol 5, 237-306.
23. Seneviratne, S. 1985, The Barata-A case study of Community Integration in Early Historic Sri Lanka, Festschrift 1985, James Thevathasan Ratnam Felicitation volume, (e.d) Amarasinghe, A. R. B. and Suumanasekara Banda, S. J. Ratmalana, 49-5.
24. Sitrampalam, S. K. 1980, Megalithic culture of Sri Lanka, unpublished Ph. D. Thesis, University of Poona.
25. Veluppillai, A. 1980, Tamil Influence in Ancient Sri Lanka with Special Reference to Early Brahmi Inscriptions Journal of Tamil Studies, vol. 17:6-19.
26. Zeunner, F.E. and Allchin, B. 1956, ‘The Microlithic sites of Tin-navely District, Madras State’, Ancient India, No. 12, 4-20.