காலனித்துவமும் மதங்களும்

இலங்கையில் உருவான நவீன இனவாதப்போக்கின் ஊற்றுமூலத்தை, காலனித்துவம் உருவாக்கிய குறை அபிவிருத்தியிலும், பிரித்தானிய காலனித்துவ காலத்தில் ஏற்பட்ட மதச் சீர்திருத்த இயக்கங்களிலும், அது கடைப்பிடித்த பிரித்தாளும் ஆட்சி முறையிலும் தேடவேண்டும்.

அரசியல் கட்டமைப்பில் நிறுவன மாற்றங்கள் ஏற்பட்டு, இலங்கையில் அரசியல் சக்திகள் உருவாகி, அரசியல் சீர்திருத்த கோஷங்கள் எழுவதற்கு முன்னமே மதப் பீடங்களின் செயற்பாடும் மதச் சீர்த்திருத்த இயக்கமும் அவற்றிற்கு முன்னோடியாக இருந்தன. பிற்காலத்தில் அரசியல் கட்சிகள் அதன் இடத்தைப் பிடித்த பின்னரும், மத இயக்கங்களின் செல்வாக்கு இலங்கை அரசியலில் தொடர்ச்சியாக இருந்தே வருகிறது. எனவே இலங்கையின் மத மறுமலர்ச்சி பற்றி அறிவதும், அதன் தாக்கம் எத்தகைய பாத்திரத்தை இன்றும் வகிக்கிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்வதும் அவசியம்.

முதலாளித்துவத்துக்கு முந்திய ஆட்சியாளர்களுக்கு சேவை செய்துவந்த மத நிறுவனங்கள் அவ்வாட்சிமுறை அழிக்கப்பட்ட பின்னரும் நீடித்தமை, அவை பல்லாண்டு காலமாக சமூகத்தில் எவ்வளவு தூரம் ஆழமாக வேரூன்றி வந்துள்ளன என்பதை உணர்த்துகிறது. அதன் செல்வாக்கிற்கு மற்றுமொரு காரணமும் இருந்தது. விஞ்ஞானப் புரட்சிக்கு முந்தைய காலகட்டத்தில் விஞ்ஞானம், கல்வி, போர்க்கலை, கலை, இலக்கியம், சமூகநெறி உட்பட அனைத்து அறிவுத் திறனும், எழுத்துவடிவக் கோவைகளும், சுவடிகளும் மத நிறுவனங்களால் தான் பெரிதும் பாதுகாக்கப்பட்டு வந்தன. இதுவரை கண்டுபிடிக்கப்பட்ட மிகப்புராதன நூலகமான சிரியாவின் எப்லா அரச நூலகம் (The Royal Library of Ebla: 2500 – 2350 B.C.), ஈராக்கில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட அஷுர்பானிபால் நூலகம் (The Library of Ashurbanipal) போன்றன பெரும்பாலும் மத வழிபாட்டுத்தலங்களுக்கு உட்பட்டதாக அல்லது அதன் நிர்வாகத்திற்கு உட்பட்டதாகவே அமைக்கப்பட்டிருந்தன.

எனவே மனித குலப் பரிணாம வளர்ச்சியில் ஒரு தலைமுறையிடமிருந்து அடுத்த தலைமுறைக்கு அறிவையும், அனுபவத்தையும், கலைகளையும் பாதுகாத்துக் கடத்துவதில் மத நிறுவனங்கள் ஒரு வரலாற்றுப் பாத்திரத்தை வகித்தன எனலாம். ஆபத்து நிறைந்த தொழில்களில் ஈடுபட்டவர்களுக்கு, உதாரணமாக கடற் தொழிலில் ஈடுபட்டவர்கள், நாடுகாண் பயணங்களில் ஈடுபட்டவர்கள், போர் வீரர்கள் போன்றோருக்கு கடவுள் பக்தி அதிக நம்பிக்கையைக் கொடுத்தது. இதனால்தான் கடல் தொழிலில் ஈடுபட்டவர்கள் மத்தியிலே கடவுள் நம்பிக்கை அதிகமாக இருப்பதைக் காண்கிறோம். அதேசமயம் இதனால் மூடநம்பிக்கையும் மதமும் ஒன்றாகக் கைகோர்த்தே பயணித்தன; ஒன்றை ஒன்று வளப்படுத்தின. அப்பாற்பட்ட சக்தி ஒன்றே அனைத்தையும் இயக்குகின்றது என்ற நம்பிக்கை அனைத்து மதங்களுக்கும் பொதுவானது. இறந்த பின்னர் என்ன நடக்கும் என்ற  ஊக விளக்கம் தொடர்பாக, மதங்களிடையே ஒருமித்த கருத்துகள் கிடையாது. ஆபிரஹாமிக் மதங்களான யூதம், கிறிஸ்தவம், இஸ்லாமியம் ஆகிய மதங்கள் இறந்த பின்னர் சொர்க்க – நரக வாழ்க்கையை முன்வைக்கின்ற அதேசமயம், இந்தியத் துணைக்கண்டத்தில் உருவான மதங்கள் இறந்த பின்னர் இறைவனில் கலப்பது பற்றிப் பேசுகின்றன. ஒவ்வொரு மதமும் தம்மவரிடையே ஒருவகை சகோதரத்துவ உணர்வை ஏற்படுத்தினாலும் ஏனைய மதத்தவர்களோடு அவர்களை இணையவிடாமல் ஒரு தடை வேலியாகச் செயற்படுகின்றன.

மதங்கள் அடிப்படையில் யாருக்கு சேவை செய்கின்றன என்ற கேள்வியை எழுப்பினால் நிச்சயமாக அதற்கான பதில், அது ஆளும் வர்க்கத்திற்கும் அதிகார வர்க்கத்திற்கும் தனவந்தருக்கும் தான் என்பதாகவே இருக்கும். பெண் அடிமைத்தனத்தை நியாயப்படுத்திக் கொண்டு பெண்கள் கணவருக்குச் சேவை செய்வதற்காகவே பிறந்தவர்கள், மனிதர்கள் கடவுளை வழிபடுவதற்காகவே பிறந்தவர்கள் என்ற சிந்தனையை மதங்கள் சமூகத்தில் விதைத்தன; உழைப்போரும் ஆளப்படுவோரும் சிக்கனமாகவும் பொறுமையாகவும் பக்தியோடும் வாழ்ந்து, இறந்த பின்னரான வாழ்க்கைக்குத் தயாராக வேண்டும் என நம்பவைத்தன. அதேசமயம் ஆட்சியாளர்களும் வசதிபடைத்தவர்களும், அரண்மனை, ஆடம்பரம், அந்தப்புரம் என வாழும் இரட்டைச் சமூக வேறுபாட்டைக் கண்டுகொள்ளாமல் மறைப்பதற்கு அவை பயன்பட்டன. உதாரணமாக, வியட்நாமில் பல மத நம்பிக்கைகளின் அடிப்படையை உருவாக்கிய கன்பூசியனிஸம், ஆட்சியாளருக்கும் மக்களுக்கும் இடையிலான உறவு குழந்தைகளுக்கும் பெற்றோருக்கும் இடையிலான உறவைப் போன்றது எனப் போதித்தது.

கடவுளின் பெயரால் செய்யப்படும் மத போதனைகளை தமக்கேற்ற வகையில் வியாக்கியானம் செய்துகொண்டு தமது ஆதிக்கத்தை நிலைநாட்ட முற்பட்ட மதப் பீடங்களும் மூடநம்பிக்கைகளும், விஞ்ஞான ரீதியான பல கண்டுபிடிப்புகள் தாமதமானதற்கு ஒரு காரணமாக இருந்தன. சில மதங்கள், கலை – இலக்கியங்கள் வளர்வதையும் தடை செய்தன. அனைத்தையும்விட, ஏனைய மக்கள் கூட்டங்களையும் தேசங்களையும் ஆக்கிரமிப்பதற்கும் கொள்ளையடிப்பதற்கும் அவை ஆட்சியாளார்களுக்கு பயன்பட்டுள்ளன. இதுவரைக்கும் உலக வரலாற்றில் நடைபெற்ற போர்களில் மிக அதிகமான போர்கள் மதத்தின் பெயரால் அல்லது அல்லது மதப் பின்புலத்தைக் கொண்டே நடைபெற்றிருக்கின்றன. சமூக வளர்ச்சி ஒரு கட்டத்தை அடைந்தபோது விஞ்ஞானத்திற்கும் மதத்திற்கும் இடையே மோதல் ஏற்பட்டது.

விஞ்ஞானப் புரட்சி ஏற்படும் வரை, பெரும்பாலான அறிவியல் மற்றும் தொழில்நுட்பக் கண்டுபிடிப்புகள் மத மரபுகளால் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட சமூகங்களினால் அடையப்பட்டாலும்கூட, அவை ஒரு கட்ட வளர்ச்சியை அடைந்தபோது, மதங்களின் எதிர்ப்பை எதிர்கொள்ள நேர்ந்தது. 16 ஆம் நூற்றாண்டில் ஐரோப்பாவிலே மதச் சிந்தனை ஒரு ஆழமான மாற்றத்தைக் கண்டது. போப் ஆண்டவரை மையமாகக் கொண்டு நிறுவப்பட்டிருந்த திருச்சபைக்கு சவால் விடும் பல்வேறு சீர்திருத்த இயக்கங்கள் உருவாயின. போப்பாண்டவரின் வரையறையற்ற அதிகாரத்துக்கும், மதகுருமார் அளிக்கும் பைபிளுக்கான விளக்கத்தை கண்மூடித்தனமாக பின்பற்றுவதற்கும் எதிரான டெசிடெரியஸ் எராஸ்மஸ் (Desiderius Erasmus) அறிவுசார் இயக்கம் இவ்வகையிலானது.

துரதிஷ்டவசமாக, ஐரோப்பாவில் தான் முதலாவது முதலாளித்துவக் கைத்தொழில் புரட்சி ஏற்பட்டது. முதலாளித்துவப் புரட்சியின் ஒரு விளைவாக அங்கு தான் முதன்முதலாக தேசிய அரசுகளும் உருவாகின. இவை இரண்டினது உருவாக்கத்திற்கும் மதங்கள் தடையான போது ஏற்பட்டிருந்த முறுகல் நிலைமையை மார்ட்டின் லூதரின் மதச் சீர்திருத்தம் தீர்த்துவைத்தது. அதிலிருந்து நவீன உலகத்திற்கேற்ப மதங்கள் தம்மை தகவமைத்துக் கொள்ளும் போக்குகள் வலுப்பெறத் தொடங்கின. இவ்வாறு, மத்திய கிழக்கில் உருவானாலும், ஐரோப்பிய மயமாகிவிட்ட கிறிஸ்தவ மதம், முதலாளித்துவப் புரட்சிக்கும் தேசிய அரசுகளின் தோற்றத்துக்கும் ஏற்ப தன்னைத் தகவமைத்து நவீனமயப்படுத்திக் கொண்டது. சீர்திருத்தத்துக்கு பின்னர் கிறிஸ்தவம் ஒப்பீட்டளவில் நவீனமான கண்ணோட்டத்தைக் கொண்டிருந்தது. அது பல மூட நம்பிக்கைகளையும் சாதிமுறைமைகளையும் எதிர்த்ததுடன், அனைவருக்குமான கல்விக்கு பிரதான இடத்தை வழங்கியதால் மக்கள் தொகையின் பெரும் பகுதியினரைக் கவர்ந்தது. இதனால் கிறிஸ்தவ மதத்தின் பிரவேசத்தின் பின்னர் அனைத்து நாடுகளிலிருந்த பிரதான மதங்கள் தங்களை ஏதோ ஒருவகையில் சீர்திருத்தம் செய்துகொள்ள வேண்டிய தேவை ஏற்பட்டது.

முதலாளித்துவப் புரட்சிக்கு எப்படி அச்சு ஊடகத்தின் வளர்ச்சி பங்களிப்புச் செய்ததோ அதைப்போலவே மதச் சீர்திருத்தத்திற்கும் அச்சு ஊடகத்தின் வளர்ச்சி பெரும் பங்களிப்புச் செய்தது. அதுவரை மதப் பீடங்களில் சுவடிகளாக இருந்த மத நூல்கள், அச்சிடப்பட்டு பரவலாக விநியோகிக்கப்பட்டன. பரவலாக வாசிக்கப்பட்டு விவாதத்திற்கு உள்ளாகின. இவ்விவாதங்கள் முதற்தடவையாக அச்சு ஊடகங்கள் மூலம் மக்களைச் சென்றடைந்தன. இவ்வாறு, மதச் சீர்திருத்தத்தை விரைவுபடுத்திய பிரதான காரணியாக அது அமைந்தது. 

மறுபுறத்தில் பகுத்தறிவுவாதத்தையும் இயங்கியலையும் அடிப்படையாகக் கொண்ட தத்துவவியல் தர்க்கங்கள், ஐரோப்பாவில் கேந்திரம் கொண்டன. இதுவும் விஞ்ஞான – முதலாளித்துவ வளர்ச்சியின் ஒரு பக்க விளைவாக அமைந்தது. அதன் உச்ச விளைவாக, இயங்கியல் பொருள்முதல் வாதத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட மார்க்சிஸ சிந்தனை பிற்காலத்தில் உருவானது. அதாவது அதுவரை, இயற்கையை ஆராய்வதற்கு பயன்படுத்தப்பட்ட விஞ்ஞானம், சமூக வாழ்க்கையை ஆராய்வதற்கு பயன்படுத்தப்படவில்லை. மாறாக கற்பனை வகைப்பட்ட நம்பிக்கைகளே சமூக சிந்தனைகளை நெறிப்படுத்தின. சமூகப் பிரச்சினைகளையும் சமூக அபிவிருத்தியையும் விஞ்ஞான ரீதியாகப் பகுத்து ஆராய்ந்து உண்மையை அறியும் அணுகுமுறையை கார்ல் மார்க்ஸும், பிரெட்ரிக் எங்கெல்சும் சமூக விஞ்ஞானத்தில் அறிமுகப்படுத்தியதால் அவர்களின் பெயரால், அவ்வணுகுறை, மார்க்சிஸம் எனப்பட்டது. இது மதக் கருத்தோட்டத்தின் அத்திவாரத்தை அசைப்பதாக இருந்தது. ஆயினும் மதங்கள் அவற்றையும் சமாளிக்கும் விதத்தில் ‘மதவாத சோசலிச’ கருத்துகளை முன்வைத்து, தம்மை மேலும் தகவமைத்து தக்கவைத்துக் கொண்டன. இங்கே ‘பொருந்துவன நிலைக்கும்’ (survival of the fittest) என்ற தத்துவம் நிரூபிக்கப்பட்டது.

சுருங்கக் கூறுவதாக இருந்தால், ஐரோப்பாவில் பழமைவாத மதங்கள், முதலாளித்துவ – விஞ்ஞானப் புரட்சிகளின்போது, அப்போது உருவான தேசிய அரசுகளுக்கு எதிராக நீண்டகாலத் தடை அரண்களாகத் திகழ்ந்தன. அத்தடைகளை மீறி விஞ்ஞானம் வளர்ந்தபோது, கிறிஸ்தவமதம் அதற்கேற்ப தன்னைத் தகவமைத்துக் கொண்டது. நவீன அரசுகளின் கையிலே, தமது சொந்த மக்களை புதுவடிவில் சுரண்டுவதற்கும், பிற நாடுகளைக் கொள்ளையடிப்பதற்கும் உகந்த வலுவான கருவியாக அது பயன்படுத்தப்பட்டது. காலனித்துவக் கொள்ளைகள் ஒரு கையில் துப்பாக்கியோடும், மறுகையில் பைபிளோடும் தான் பரப்பப்பட்டன. அதேபோல ஏகாதிபத்திய காலகட்டமும், மறைமுகமாக கிறிஸ்தவ மதப் போர்வையின் கீழ்தான் செயற்பட்டது.

பல ஆபிரிக்க நாடுகளிலே பரவலாக கேலியாகப் பேசப்படுகின்ற ஒரு வாசகம் இது: “மிஷனரிமார் ஆபிரிக்காவுக்கு வரும்போது அவர்களுடைய கையிலே பைபிள் இருந்தது. எமது நிலம் எமது கைகளில் இருந்தது. அவர்கள் ‘நாம் (இறைவனை) வணங்குவோம்’ என்று சொன்னார்கள். நாங்கள் கண்களை மூடிக்கொண்டோம். நாம் கண்களைத் திறந்த போது, பைபிள் எமது கைகளில் இருந்தது. எமது நிலம் அவர்களுடைய கைகளுக்கு மாறி விட்டது.” (When the missionaries came to Africa they had the Bible and we had the land. They said ‘Let us pray.’ We closed our eyes. When we opened them, we had the Bible and they had the land.) 

ஐரோப்பிய நாடுகள் சில கொள்ளைக்கார காலனித்துவ நாடுகளாக மாறி, ‘குளோபல் சவுத்’ என்று இன்று அழைக்கப்படுகின்ற ஆசிய, ஆபிரிக்க நாடுகளை சூறையாடத் தொடங்கும் வரை, ஆசியாவிலே சீனாவும் இந்தியத் துணைக் கண்டமும், மத்திய கிழக்கிலே இன்றைய சிரியா, துருக்கி, ஈராக், ஈரான் போன்ற நாடுகளும், வடஆபிரிக்காவிலே எகிப்தும் அக்காலத்தில் – நவீன வளர்ச்சிக்கு முன்னைய – வளர்ச்சி பெற்ற நாடுகளாகத் திகழ்ந்தன. அவை பின்தங்கிவிட்டமைக்கு அங்கு அறிவியல் புரட்சி தாமதமாகி மூட நம்பிக்கைகளும் மூடப் பழக்கவழங்களும் குடிகொண்டிருந்தமை ஒரு பிரதான காரணமாகும்.

பிரித்தானியர் இந்தியத் துணைக்கண்டத்தில் கால்பதித்தபோது அது ஒன்றுபட்ட நாடாக உருவாகி இருக்கவில்லை. மாறாக, சிற்றரசுகளும் பேரரசுகளும் சிறு சிறு இராஜதானிகளும் அருகருகே நிலை கொண்டிருந்த ஒரு கதம்பமாகவே காணப்பட்டது. அங்கு சமூக வளர்ச்சி சமநிலையில் காணப்படவில்லை. கல்கத்தா (வங்காளம்), மதராஸ் (சென்னை), பம்பாய் (மும்பை), ஆகிய மூன்று மையங்கள் நிலப்பிரபுத்துவ கால முதலாளித்துவக் கூறுகளைக் கொண்டு வளர்ந்திருந்தன. ஆனால் பொதுவாக துணைக்கண்டம் முழுவதும் பழமைவாத மூடநம்பிக்கைகள் மிகுந்த நடைமுறைகள் மலிந்து சமூகம் செல்லரித்துப் போயிருந்தது. சாதி அடக்குமுறையும் பெண் அடிமை முறையும் பெருகி இருந்தன. பெண் கல்விக்கு தடை, சிசுக்கொலை, விதவை மறுமண மறுப்பு, உடன் கட்டை ஏறுதல், தீண்டாமை, குழந்தைத் திருமணம் போன்ற பல சமூகத் தீமைகள் மலிந்து காணப்பட்டன. ஆபிரிக்காவில் இந்த நிலைமை இன்னும் மோசமாகக் காணப்பட்டது. அங்கு கோத்திரங்களும் குல வழக்கங்களும் மூடநம்பிக்கையின் கூடாரமாகத் திகழ்ந்தன. ஆயினும் அவற்றிற்கே உரிய சிறப்பு அம்சங்களும் காணப்பட்டன. இன்றும் கூட இயற்கையோடு வாழ்ந்து, தொண்டு தொட்டு இயற்கையாக வளர்ந்து வரும் கலை, பண்பாடு இயற்கை விஞ்ஞானம், இயற்கை மருத்துவம் ஆகியவற்றை பாதுகாத்து வருகின்ற பெருமை இவர்களுக்குரியது.

இதனால்தான் சில வரலாற்று ஆசிரியர்கள் மேற்கத்திய காலனித்துவம் இந்நாடுகளை, இருளில் இருந்து வெளிச்சத்துக்கு கொண்டுவந்தது என வாதிடுகிறார்கள். உண்மை என்னவென்றால் காலனித்துவ ஆக்கிரமிப்பு, இந்நாடுகளின் இயல்பான வளர்ச்சியைத் தடைசெய்து இந்நாட்டில் வளர்ந்து வந்த மிகச்சிறந்த புராதன விஞ்ஞான அறிவையும் கலைகளையும் நசுக்கிவிட்டது என்பதாகும். மறுபுறத்தில், முதலாளித்துவப் புரட்சி இங்கு வெடித்திருந்தால் உலகம் இன்று இருப்பதை விட அமைதியான ஒன்றாக இருந்திருக்கும் என்பதுதான் உண்மை. காலனித்துவ ஆக்கிரமிப்பால் நெடுஞ்சாலைகள், தொலைத்தொடர்பு, போக்குவரத்துச் சாதனங்கள் போன்ற சில மறைமுகப் பயன்கள் இந்நாடுகளுக்கு கிடைத்தன என்பது உண்மைதான். ஆனால் அதற்காக இந்நாடுகள் கொடுத்த விலையும் இழந்தவையும் மிக மிக அதிகம்.  உதாரணமாக 1765 இற்கும் 1900 இற்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில், இந்தியாவில் இருந்து மாத்திரம், இங்கிலாந்தில் உள்ள 10% பணக்காரர்கள், இன்றைய பண மதிப்பில் 33.8 டிரில்லியன் அமெரிக்க டொலர்கள் மதிப்புள்ள செல்வத்தைக் கவர்ந்து சென்றிருப்பதாகவும், இது இலண்டன் நகரின் மேற்பரப்பை கிட்டத்தட்ட நான்கு தடவைகள் £50 பவுண் நோட்டுகளால் பரப்புவதற்கு போதுமானதாக இருக்கும் எனவும் இங்கிலாந்தை மையமாகக்கொண்ட ஒஸ்பாம் நிறுவனம் அண்மையில் நடத்திய ஆய்வொன்று கூறுகிறது. 33.8 டிரில்லியன் டொலர் என்பது, அமெரிக்காவின் 2024 ஆண்டின் GDP ஆன $2 டிரில்லியன் டொலரை விட அதிகமாகும்.

அன்று இந்தியாவைவிட செல்வந்த நாடக இருந்த சீனாவிலிருந்தும், ஏனைய எகிப்து போன்ற செல்வந்த நாடுகளில் இருந்தும் பிரித்தானியர் அபகரித்துச் சென்ற செல்வங்களை கணக்கில் எடுத்தால், இந்நாடுகள் சுதந்திரம் பெற்றபின்னர் நீண்டகாலம் வறிய நாடுகளாக இருந்த காரணத்தைப் புரிந்துகொள்ளலாம். இவற்றுள் சீனாவையும் இந்தியாவையும் தவிர, ஏனைய காலனிகள் இன்னமும் தமது சொந்தக்காலில் எழுந்து நிற்பதற்கு தடுமாறுவது, இதைத்தான் காட்டுகிறது.

சதிகள், துரோகங்கள், கொலைகள், கொள்ளைகள், பாலியல் வன்கொடுமைகள் என மனிதகுலத்துக்கு எதிரான அனைத்துக் குரூரங்களையும் கேவலங்களையும் கட்டவிழ்த்துவிட்டு நாடுகளைக் கட்டுப்படுத்தி அவற்றை நிர்வகித்து ஆட்சி செய்வதற்கு தமது மொழிமூலக் கல்வியை காலனித்துவம் பிரதானமாகப் பயன்படுத்தியது. சாத்தியமான அனைத்துச் சந்தர்ப்பங்களிலும் கல்வியைத் தமது மதத்தோடு கலந்தே வழங்கினர். இதன் மூலம் கலாசார ரீதியில் தமக்கு விசுவாசமான ஒரு அணியை உருவாக்கிக் கொண்டனர்.

கொலம்பஸ் அமெரிக்கக் கண்டத்தை மீண்டும் கண்டுபிடித்த பின்னர், ஸ்பெயினும் போர்த்துகலும் காலனித்துவக் கொள்ளைக்காகப் போட்டியிட்டவேளை, போப் ஆண்டவரே நேரடியாகத் தலையிட்டு பிரேசிலில் இருந்து மேற்குப் பகுதியில் உள்ள அரைக்கோளம் போர்த்துகலுக்கும், பிரேசிலின் கிழக்கே உள்ள அரைக்கோளம் ஸ்பெயினுக்கும் எனப் பிரித்துக்கொடுத்தார். இவ்விரு காலனித்துவ நாடுகளும் கத்தோலிக்க மதத்தின் பெயரால் அமெரிக்க மக்களை அடிமைப்படுத்திக் கொள்ளையடித்தன. அதில் ஒரு பங்கு ரோம் திருச்சபைக்குச் சென்றது. இதே காரியத்தைத் தான் இஸ்லாமிய மதத்தின் பேரால் சில கலீபாக்களும் செய்தார்கள். ஐரோப்பியக் காலனித்துவம் உருவாகுவதற்கு முன்பு ஆபிரிக்க நாடுகளிலே அரேபியர்களால் மேற்கொள்ளப்பட்ட நிலப்பிரபுத்துவக் காலனித்துவம் இஸ்லாமிய மதத்தின் பெயராலேயே மேற்கொள்ளப்பட்டது.

காலனித்துவ நாடுகளில் ஐரோப்பிய மொழிகளும் ஐரோப்பியக் கலாசாரமும், குறிப்பாக சீர்திருத்தப்பட்ட கிறிஸ்தவ மதமும், காட்டுத் தீ போல் பரவிய போது, இந்நாடுகளில் மதப்பீடங்கள் நான்கு வகையான பாத்திரங்களை வகித்தன.

முதலில், மதங்களுக்கிடையிலான பிளவுகளையும் மதத்துக்குள் இருந்த உட்பிளவுகளையும் பயன்படுத்திக்கொண்டு காலனித்துவமும் பின்னர் ஏகாதிபத்தியமும் தமக்குச் சாதகமான அரசுகளை செயற்கையான முறையிலே உருவாக்கிக் கொண்டன. இதற்குச் சிறந்த உதாரணமாக மத்திய கிழக்கு அமைகிறது. உதாரணமாக சவுதி அரேபியா, குவைத், கத்தார் போன்ற நாடுகளில் மதமாற்ற முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்படவில்லை. அதற்குப் பதிலாக தமக்கு சாதகமான செல்வாக்குமிக்க மதகுருமார்களின் துணையோடு அவர்கள் பின்பற்றிய மதங்களை தமக்குச் சேவை செய்யப் பயன்படுத்தினர். மறுபுறத்தில் சுன்னி – சியா மத உட்பிரிவைப் பயன்படுத்தி ஈரான் எல்லையைப் பிரித்து, இந்நாடுகளுக்கு இடையே அரசியல் பிளவினை ஏற்படுத்தி, தமது பிரித்தாளும் தந்திரத்தைக் கையாண்டனர்.

இரண்டாவதாக, சில காலனிகளிலே மதத்தை மையமாகக் கொண்ட காலனித்துவத்திற்கு எதிரான தீவிர இயக்கங்கள் உருவாகின. உதாரணமாக 1880 இல், தன்னை தீர்க்கதரிசி என்று கூறிக்கொண்ட ஒருவரின் தலைமையிலே சூடானில் மஹ்திஸ்ட் இயக்கம் (Mahdist – deliverer) உருவானது. அதே காலப்பகுதியில் முஸ்லிம் உலகின் வேறு சில பகுதிகளில் தூய்மைவாத வஹாபி இயக்கத்தின் எழுச்சி ஏற்பட்டது. இவை இரண்டும் மேற்கத்திய கலாசாரத்திற்கும் ஆக்கிரமிப்பிற்கும் எதிராக மகத்தான போராட்டங்களை நடத்தின. எனினும் இவை சமூகக் கண்ணோட்டத்தில் பத்தாம் பசலித்தனத்தைக் கொண்டவையாக இருந்தன; சமூகப் பார்வையில் மிகவும் பிற்போக்குள்ளவையாகவே இருந்தன. எனினும் இவை நடத்திய ஏகாதிபத்தியத்திற்கு எதிரான போராட்டம் மிக முற்போக்கானவை.

பிற்காலத்தில் இலத்தீன் அமெரிக்க நாடுகளில் ஏகாதிபத்திய அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுதலை பெறுவதற்காகப் போராடிய விடுதலை இயக்கங்களோடு சேர்ந்து, கிறிஸ்தவ மதத்தின் சில பிரிவுகளும், தம்மை இணைத்துக் கொண்டு தகவமைத்துக் கொண்டன.

வேறு சந்தர்ப்பங்களில், பேயாட்டம் – மாந்திரீகம் போன்ற பாரம்பரிய மூட நம்பிக்கைகளும், காலனித்துவத்துக்கு எதிரான போராட்டங்களில், குறிப்பிடத்தக்க பாத்திரங்களை வகித்ததற்கான பதிவுகள் உள்ளன. உதாரணமாக 1880 இல், தற்போதைய சிம்பாபேவில் ஆங்கிலேயர்களுக்கு எதிரான ட்ரான்ஸ்கி (Transkei) கிளர்ச்சியின்போது கொரில்லா தலைவர்களால் இம்மூடநம்பிக்கைகள் பயன்படுத்தப்பட்டன.

பழங்குடிகளின் மூட நம்பிக்கைகள் முன்னெடுத்த காலனித்துவ ஆட்சிக்கு எதிரான சில எதிர்ப்புச் செயற்பாடுகள் சுய – அழிவுக்கு வழிகோலிய சந்தர்ப்பங்களும் உள்ளன. 1856 இல், நோங்காவுஸ் (Nongqawuse) என்ற ஒரு இளம் சோசா பெண் (Xhosa girl) ஆபிரிக்க மக்களை வெள்ளையரின் பிடியிலிருந்து மீட்பதற்கான கடவுளின் அருள் தனக்கு கிடைத்திருப்பதாக பழங்குடியினரை நம்ப வைத்தார். வெள்ளையர்கள் தமது நாட்டை கைப்பற்றியதற்கான காரணம் எதிரிகள் செய்த சூனியத்தின் பயனே என்றும் அதை தூய்மைப்படுத்துவதற்கு தாங்கள் வளர்க்கின்ற கால்நடைகளைக் கொன்றொழிக்க வேண்டும் என்றும் அவர் பரிகாரம் கூறினார். இதை நம்பிய ஆதிக்குடிகள் 13 மாதங்களில் சுமார் 4 இலட்சம் கால்நடைகளைக் கொன்று குவித்தனர். இதன் விளைவாக கடும் பஞ்சம் ஏற்பட்டு உணவுக்குத் திண்டாடினர். பட்டினியால் பலர் மடிந்தனர். பின்னர் அவர் கைது செய்யப்பட்டு ஆங்கிலேயரால் ரோபன் தீவுக்கு (Robben Island) நாடுகடத்தப்பட்டார்.

மூன்றாவதாக, காலனித்துவவாதிகள் தாம் ஆக்கிரமித்த காலனிகளில் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட மதங்கள் பின்பற்றப்படும் போது, ஒரு புறத்தில் அவற்றின் ஒன்றிணைந்த எதிர்ப்பை எதிர்கொண்டாலும், மறுபுறத்தில் அவற்றிற்கிடையிலான பிளவுகளை தமக்குச் சாதகமாக பயன்படுத்திக் கொள்வதில் வெற்றி பெற்றனர். இதற்குச் சிறந்த உதாரணம் இந்தியா.

நான்காவதாக, பல மதங்கள் பின்பற்றப்பட்ட காலனியாக இருந்த போதும், காலனித்துவ ஆக்கிரமிப்பாளர்களுக்கு எதிராக தமது போராட்டங்களை ஒன்றிணைக்காமல் அவற்றின் நவீன அம்சங்களை ஏற்றுக்கொண்டு, கலாசார ஆக்கிரமிப்புக்கு எதிராக மாத்திரம், அமைதி வழியான போராட்டங்களை நடத்திவிட்டு அல்லது தனித்தனியாக தமக்குள்ளே சீர்திருத்தங்களைச் செய்துகொண்டு அடங்கிப்போன அனுபவங்களையும் சில நாடுகள் கொண்டிருக்கின்றன. அதற்கு மிகச் சிறந்த உதாரணம் இலங்கை.

உசாத்துணை

1. Ahmad Aziz (1967): Islamic Modernism in India and Pakistan. London: Oxford University Press.
2. Ayittey, George B. N. (1988): Africa in Chaos. New York: St. Martin’s Press.
3. Bjørn Møller (2006): DIIS REPORT 2006:6. Danish Institute for International Studies.
4. Cambridge Review of International Affairs (2013): “Colonial Horizons”, Cambridge Review of International Affairs, 26(1).
5. Fraenkel, Merran (1964): Tribe and Class in Monrovia. London: Oxford University Press.
6. Hamilton, Malcolm (2001): The Sociology of Religion (2nd ed.). London: Routledge.
7. Gani, Jasmine K. (2019): “Escaping the Nation in the Middle East: A Doomed Project? The Muslim Brotherhood and Fanonian Decolonisation”, Interventions, Journal of Postcolonial Studies, 21(5).
8. Jones, Kenneth (1994): Socio-Religious Reform Movements in British India. New Cambridge History of India. New Delhi.
9. Memoirs of Hasan Al-Banna (1982): Karachi: International Islamic Publishers.
10. Narain, V. A. (2008): Social History of Modern India-The Nineteenth Century. New Delhi: Meenakshi Prakashan.
11. Oxfam (2025): Takers not Makers: The Unjust Poverty and Unearned Wealth from Colonialism.
12. Peires, J. B. (1987): “The Central Beliefs of the Xhosa Cattle-Killing”, The Journal of African History, 28(1).
13. Powers, Janet Evert (2000): “Missionary Tongues?”, Journal of Pentecostal Theology, no. 17.
14. Redmayne, Alison (1968): “Mkwawa and the Hehe Wars”, Journal of African History, 9(3).
15. Shilliam, Robbie (2015): The Black Pacific, Anti-Colonial Struggles and Oceanic Connections. London: Bloomsbury.
16. Robinson, David (2004): Muslim Societies in African History. Cambridge: Cambridge University Press.
17. Sarkar, Sumit (1975): “Bibliographical Survey of Social Reform Movements in 18th and 19th Centuries”, Indian Council of Historical Research Distributors, Delhi: Motilal Banarsidass.
18. Tylor, Edward B. (1958): Primitive Culture: Researches into the Development of Mythology, Philosophy, Religion, Language, Art, and Custom. New York: Harper & Row.