கி.பி 10 ஆம் 16 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் சர்வதேசக் கடல் வர்த்தகத்தில் இலங்கைத் துறைமுகங்களின் முக்கியத்துவம்

இந்தியப் பெருங்கடலில் வர்த்தக நடவடிக்கைகளுக்கு ஏற்றவாறு இலங்கையின் கடற்படைத் துறைமுகங்கள் இருந்ததற்கான சான்றுகள் பண்டைய காலத்திலிருந்தே காணப்படுகின்றன. இந்தியப் பெருங்கடலில் பருவமழைக் காற்றின் வழியாகச் செல்லும் கப்பல்களுக்கு இலங்கைத் துறைமுகம் ஒரு சிறந்த மையமாக இருந்து வந்துள்ளதுடன் கிழக்கு மற்றும் மேற்கத்திய நாடுகளுக்கு இடையிலான வர்த்தகத்தில் இலங்கையின்  துறைமுங்கள் ஒரு மையப்புள்ளியாகவும் இருந்து வந்துள்ளதை இலக்கிய ஆதாரங்கள், வெளிநாட்டார் பதிவுகள், கல்வெட்டுகள் மற்றும் தொல்பொருள் அகழ்வாராய்ச்சிகள் எடுத்துக் கூறுகின்றன.

வட இலங்கையில் உள்ள யாழ்ப்பாணத் தீபகற்பத்தின் துறைமுகங்களிலிருந்து கிடைத்த தொல்பொருள் சான்றுகள் கிழக்கில் சீனாவுடனும், மேற்கில் ரோம் மற்றும் அரேபியாவுடனும், வடக்கில் இந்தியாவுடனும் இடம்பெற்ற மிக ஆரம்பகால வர்த்தகத் தொடர்புகள் பற்றிக் குறிப்பிடுகின்றன. யாழ்ப்பாணத் தீபகற்பத்தில் அகழ்வாராய்ச்சிகள் மற்றும் ஆய்வுகள் மூலம் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பல்வேறு கலாசாரங்களுடன் தொடர்புடைய மட்பாண்டங்கள் மற்றும் பிற கலைப்பொருட்கள், இந்தியப் பெருங்கடல் வர்த்தகத்தில் யாழ்ப்பாணமானது முக்கிய பங்கு வகித்துள்ளது என்பதைக் காட்டுகின்றன. ஆரம்பகால நகர்ப்புறம் மற்றும் யாழ்ப்பாணத் தீபகற்பத்தில் வர்த்தகம் தொடர்பான குடியேற்றங்களின் தோற்றம் கந்தரோடை நகரத்தை ஒரு மையப் புள்ளியாக வைத்து கி.மு 6 ஆம் நூற்றாண்டில் தொடங்கியதாகும். இந்தியப் பெருங்கடல் பிராந்தியத்தின் சர்வதேச வர்த்தகத்தில் யாழ்ப்பாண தீபகற்பத்தில் உள்ள கந்தரோடை நகரமயமாக்கலின் வளர்ச்சியில் நேரடித் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது எனலாம். அதே நேரத்தில் உள்நாட்டில் உள்ள துறைமுகங்களும் வர்த்தக வலையமைப்பும் இப்பகுதியில் பொருளாதார நடவடிக்கைகள் மற்றும் நகரமயமாக்கலின் தன்மை குறித்த தகவல்களை வழங்குகின்றன. யாழ்ப்பாணத் தீபகற்பத்தில் உள்ள பல முக்கிய துறைமுகங்களிலிருந்தும், குறிப்பாக ஊர்காவற்துறை துறைமுகத்திலிருந்து கிடைத்த கண்டுபிடிப்புகள் யாழ்ப்பாணத் தீபகற்பம் கொண்டிருந்த சர்வதேச வர்த்தகத்தின் முக்கியத்துவத்தை எடுத்துக்காட்டுகின்றன.

1984 ஆம் ஆண்டில் Carswell மற்றும் Prickett ஆகியோரால் மாந்தையில் மேற்கொள்ளப்பட்ட தொல்பொருள் அகழ்வாராய்ச்சியில், சாசானிய காலத்து (கிபி 224-651) நெஸ்டோரியன் சிலுவை ஒன்றும் ஒரு பாரசீகக் கல்வெட்டும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டமை, அதன் முக்கியத்துவத்தை மேலும் உறுதிப்படுத்துகின்றது. (Carswell and Pricket, 1984). பருவமழைக் காற்றில் அரபிக்கடலைக் கடந்து செல்லும் கப்பல்களுக்கு இந்தத் துறைமுகம் ஒரு சிறந்த இடமாக இருந்தது. மாந்தையில் காணப்படும் இஸ்லாமிய மட்பாண்டங்கள் இடைக்காலத்திற்கு முந்தையவை (Tempoe, 1989, 100). Tempoe இன் கூற்றுப்படி இவை அரேபிய கடலின் ஷிராஃப் (Shiraf) மற்றும் சோஹர் (Sohar) துறைமுகங்களில் காண்டுபிடிக்கப்பட்ட மட்பாண்டங்களை ஒத்ததாகவே உள்ளன. மாந்தைத் துறைமுகத்தில் மேற்கொள்ளப்பட்ட அகழ்வாராய்ச்சிகளில் இடைக்காலத்தின் முற்பகுதியில் காணப்பட்ட கண்ணாடிப் பொருட்களின் துண்டுகளும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன (Carswell and Pricket, 1984). இலங்கையில் உள்ள வடமேற்கு மந்தை துறைமுகம் கி.பி 11 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் தற்காலிகமாகப் பயன்படுத்தப்பட்டதாக ‘கிரிக்கெட்’ சுட்டிக்காட்டுகின்றார். (Pricket, 1980, 22) அரபு வர்த்தகர்கள் இலங்கையின் மேற்குக் கடற்கரையில் உள்ள சிலாபம், நீர்கொம்பு மற்றும் கொழும்பு போன்ற துறைமுகங்களுடனும், இலங்கையின் கிழக்கு மற்றும் தெற்கு கடற்கரைகளில் உள்ள துறைமுகங்களுடனும் வர்த்தகம் செய்ததற்கான ஏராளமான சான்றுகள் உள்ளன. Yamamoto இன் கூற்றுப்படி, மாந்தைக் காலத்தைச் சேர்ந்த பெரும்பாலான சீன மட்பாண்டங்கள் கி.பி 9 மற்றும் 10 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு முந்தையவையாகும் (Yamamoto, 2004: 61, 2004:61).

மேலும் பொலனறுவை அலஹானா பிரிவெனாவில் காணப்படும் மட்பாண்டங்கள் இலங்கையின் கிழக்குத் துறைமுகங்களில் வர்த்தக உறவுகளின் வளர்ச்சிக்கு சிறந்த எடுத்துக்காட்டுகளாகும். கி.பி 11 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் இலங்கைக்கும் சீனாவுக்கும் இடையில் நிலவி வந்த வர்த்தக உறவுகள் குறித்து அலஹானா பிரிவெனாவில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட ஏராளமான சீன மட்பாண்டங்கள் சான்று பகருகின்றன. அனுராதபுரத்தில் காணப்படும் சீன மட்பாண்டங்களுக்கும் அலஹானா பிரிவெனாவில் காணப்படும் சீன மட்பாண்டங்களுக்குமிடையில் வித்தியாசங்கள் உள்ளன (Prematilleke, 1990: 235, 1990:235). அலஹானா பிரிவெனா தளத்தில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட இஸ்லாமிய கலைப்பொருட்களின் ஒரு சில பொருட்களைத் தவிர ஏனைய அனைத்தும் சீன மட்பாண்டங்கள் என அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளன. இந்த மடாலய வளாகம் கி.பி 12 ஆம் நூற்றாண்டு மகாபராக்கிரமபாகு (1153-1186) காலத்துக்குரியதாகும். இதன் மூலம் இலங்கையில் ஏற்றுமதி மற்றும் இறக்குமதிப் பொருட்கள் கிழக்கு கடல்சார் துறைமுகங்கள் வழியாக இலங்கையின் இரண்டாவது தலைநகரான பொலனறுவைக்கு கொண்டுவரப்பட்டன என்பது மிகவும் தெளிவாகின்றது.

இலங்கையின் துறைமுகங்கள் பற்றிய செய்திகளை லங்காதிலக கல்வெட்டு குறிப்பிடுகின்றது (Paranavitana, 1960: 16-26). இது நான்காம் புவனேகபாகு மன்னன் (கி.பி 1272-1284) ஆட்சியின் மூன்றாம் ஆண்டைச் சேர்ந்ததாகும். இந்தக் கல்வெட்டு லங்காதிலக கோயிலைக் கட்டுவதற்காக வணிகச் சங்கம் அளித்த நன்கொடை பற்றிக் குறிப்பிடுகிறது. அதன்படி, இந்தக் கல்வெட்டில் இலங்கையின் ஒன்பது துறைமுகங்கள் வழியாக 18 நாடுகளில் இருந்து பொருட்களை இறக்குமதி செய்த செய்தி சொல்லப்படுகிறது (Paranavitana, 1960: 16-26). இந்தப் பொருட்கள் உள்நாட்டிற்குள் தவளம் வழியாக கொண்டு செல்லப்பட்டது. இறக்குமதி அல்லது ஏற்றுமதிப் பொருட்களுக்கு அவற்றின் மதிப்பிற்கு ஏற்ப வரி விதிக்கப்பட்டது. கி.பி 13 ஆம் நூற்றாண்டுக்குள் இந்தியப் பெருங்கடலின் பல பகுதிகளுடன் இலங்கை எவ்வாறு வர்த்தக உறவுகளைப் பேணி வந்தது என்பதை இது வெளிப்படுத்துகிறது. கூடுதலாக, இலங்கைத் தமிழ் கல்வெட்டுகளில் உள்ள வேலுப்புரம் (துறைமுகங்கள்), பட்டினம் (கடலோரப் பகுதி) மற்றும் காடிகைட் (Katikait) – தவளம் என்ற சொற்கள் சர்வதேச சந்தையுடனான உறவை விளக்குகின்றன. எடுத்துக்காட்டாக, இம் மூன்று சொற்களும் விஹாரஹின்னா கல்வெட்டில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன.

இலங்கையின் வடமேற்கு மற்றும் கிழக்கு கடற்கரையில் அமைந்துள்ள பிரபல்யமான துறைமுகங்களில் மாந்தை, கோகண்ணா, வங்காலை மற்றும் ஊர்காவத்துறை ஆகிய துறைமுகங்கள் முக்கிய துறைமுகங்களாகும். இடைக்கால இலக்கிய ஆதாரங்களில் கோட்டப்பத்தா (Gotapabbatha), தோந்த்ரா, நில்வலா திட்டா (மாத்தறை), மஹாவிலுகம (வெலிகம), கிம்ஹா தித்தா (ஜின்தோட்டய்), பீமதித்தா (பெந்தோட்டய்) மற்றும் களத்திட்டா (களுத்துறை) துறைமுகங்களைப் பற்றிய குறிப்புகள் உள்ளன. இலங்கையின் மேற்குக் கடற்கரையில் உள்ள சிலாபம் துறைமுகத்துடன் தேதுரு ஓயா இணைக்கப்பட்டுள்ளதால் அது தக்கிண தேசத்துடன் தொடர்புகளை ஏற்படுத்துவதில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாக இருந்து வந்துள்ளது. கி.பி 13 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 15 ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான காலம் தம்பதெனியா, யாப்பகுவ, குருணாகல் மற்றும் கம்பளை ஆகிய இராஜ்ஜியங்கள் வர்த்தகப் பொருளாதாரத்திற்குரிய மிக முக்கிய இராஜ்ஜியங்களாக இருந்து வந்துள்ளன. கி.பி 13 ஆம் நூற்றாண்டில் மன்னார், இலுப்பக்கடவை துறைமுகம் ஒரு முக்கிய துறைமுகமாக இருந்து வந்ததாக நிக்கோலஸ் குறிப்பிடுகின்றார். (Nicholas, 1990:81)

பொலனறுவை தலைநகராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டதன் பின்னர், வங்காள விரிகுடாவைச் சுற்றியுள்ள தெற்காசியா மற்றும் ஆசியாவை மையமாகக் கொண்ட வளர்ச்சியடைந்த வர்த்தக மையங்களாக கிழக்கு மற்றும் வடகிழக்கு துறைமுகங்கள் இருந்து வந்துள்ளன. உதாரணமாக, வங்காள விரிகுடா வர்த்தகத்தில் திருகோணமலைத் துறைமுகம் முக்கியத்துவமிக்கதாக இருந்து வந்தது. இலங்கையில் உள்ள மகாவலி ஆறு திருகோணமலை வழியாக கடலில் கலப்பது சிறப்பம்சமாகும். சோழ மன்னரகள், கிழக்கு கரையில்  தமது வர்த்தகத்தின் முக்கிய துறைமுகமாக திருகோணமலைத் துறைமுகத்தைக் கொண்டிருந்தனர் என சில்வா குறிப்பிடுகின்றார். (Silva, 1959-1973:112).

12 ஆம் நூற்றாண்டில் வெலிகம ஒரு மிக முக்கியமான வர்த்தக மையமாக இருந்து வந்துள்ளமைக்கான சான்றுகள் உள்ளன. பெருமளவிலான உள்நாட்டு, வெளிநாட்டு வர்த்தகர்கள் வெலிகமவில் வர்த்தக நடவடிக்கைளில் ஈடுபட்டிருந்தனர். இந்தியப் பெருங்கடலில் பயணிக்கும் வர்த்தகர்களுக்கு கப்பல்களை நங்கூரமிடுவதற்கும், பொருட்கள் கொள்முதல் செய்வதற்கும் பொருட்களின் பரிமாற்றத்திற்கும் வசதியாக இலங்கையின் தெற்கு கடற்கரையில் உள்ள துறைமுகமான வெலிகம இருந்து வந்துள்ளது. பெரும்பாலும் தென்கிழக்கு ஆசிய, சீனா மற்றும் இந்திய வர்த்தகர்கள் இந்த துறைமுகத்தைப் பயன்படுத்தி அரபிக்கடலில் நுழைந்துள்ளனர்.

இந்தியப் பெருங்கடலின் கிழக்கில் இருந்து நிக்கோபார் தீவுகள் வழியாக வரும் கப்பல்கள், இலங்கையின் தெற்கு கடற்கரையில் உள்ள இயற்கைத் துறைமுகமான வெலிகம துறைமுகத்தைப் பயன்படுத்தியே மேற்கு இந்தியப் பெருங்கடலுக்குள் நுழைந்தன. அவ்வாறான ஒரு சிறந்த நங்கூரமிடும் தலமாக அத் துறைமுகம் இருந்து வந்துள்ளது.

குறிப்பாக, வெலிகம துறைமுகத்திற்கு அருகே குக்ஷ்டராஜகலை (குட்டராசக் கல்) சிலை இருந்த இடம் வர்த்தக உறவுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது என்பது தெளிவாகிறது. வெளிநாட்டு மன்னனொருவன் குக்ஷ்ட நோயால் அவதிப்பட்ட போது தனது நோயைக் குணப்படுத்துவதற்காக வெலிகமைக்கு வந்திருந்து, இங்கேயே தன் நோய் நீங்கிச் சென்றான். அவனது ஞாபகார்த்தமாக இன்றும் வெலிகமையில் காணப்படுவதுதான் குக்ஷ்டராஜகலை (குட்டராசக் கல்) ஆகும்.

மகாயான பவுத்தம் பரவலாக இருந்த ஒரு பகுதிகளில் தெற்கு மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியா முக்கியமானவை. அதன்படி, கிழக்கு இந்தியப் பெருங்கடலில் இருந்து இந்தியப் பெருங்கடலுக்கு மேற்கே உள்ள வர்த்தகர்களை ஈர்க்கும் இடமாக வெலிகம துறைமுகம் காணப்பட்டது. கல்யாணி கல்வெட்டின் படி, பேம்ஸ் மன்னரால் இலங்கைக்கு அனுப்பப்பட்ட ஒரு கப்பல் வெலிகமவுக்கு வந்தது (Battuda,1959:23).

வெலிகமையில் ஏழாம் நூற்றாண்டிலேயே அரபுக் குடியேற்றங்கள் காணப்பட்டமையை பண்டைய வரலாற்றாசிரியரான அல்-பலாதுரியின் குறிப்புகள் உறுதிப்படுத்துகின்றன. ஆதி காலத்தில் இஸ்லாமியப் பிரசாரத்துக்காக பகுதாத்திலிருந்தும் யெமனிலிருந்தும் இலங்கைக்கு வந்து சேர்ந்த பனூஹாசிம் மரபினர் பெரும்பாலும் வெலிகமையிலேயே குடியேறினர். மௌலானாக்கள் என்றழைக்கப்படும் இவர்களினூடாக இஸ்லாமியப் பேரரசுக்கும் இலங்கைக்குமிடையே உறவு நிலவ வழியேற்பட்டது. முஸ்லிம்களுக்கு எதிராகப் போர்த்துக்கேயரால் நிகழ்த்தப்பட்ட கொடூரமான அடக்குமுறைகளின் காரணமாக இப்பகுதியிலிருந்து முஸ்லிம்கள் பலர் வெளியேறவும் கொல்லப்படவும் நேர்ந்தது.

போர்த்துக்கேயர்கள் இலங்கையைக் கைப்பற்ற முயன்ற போது இலங்கையிலிருந்த முஸ்லிம்கள் அதனை எதிர்த்து நின்றனர். கண்டி மன்னனின் கரையோரப் படை வெலிகமையிலேயே தளமமைத்திருந்தது. அதில் முற்று முழுதாக அரபு முஸ்லிம்களே இருந்தனர். போர்த்துக்கேயர்களால் இப்படையைச் சேர்ந்த 10,000 அரபு வீரர்கள் வெலிகமையில் வைத்துக் கொலை செய்யப்பட்டனர்.

கி.பி 13 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் வத்தளை, நீர்கொம்பு, புத்தளம் மற்றும் சிலாபம் துறைமுகங்கள் கடல்சார் வர்த்தகத்திற்கு முக்கியமானவையாக இருந்தன. சிலாபம் துறைமுகம் கி.பி 12 ஆம் நூற்றாண்டில் கப்பல் கட்டும் தளமாக இருந்ததாக பரணவிதனா குறிப்பிடுகின்றார் (Paranavitana, 1929:385).

கி.பி 14 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் ஆரியச் சக்ரவர்த்தி கொழும்பு, வத்தளை, நீர்கொம்பு, புத்தளம் மற்றும் சிலாபம் ஆகிய இடங்களில் தற்காலிகத் தங்குமிடங்களை உருவாக்கினார் என இப்னு பதூதாவின் குறிப்புகள் கூறுகின்றன. பதூதா இலங்கைக்கு வந்தபோது, தற்செயலாக புத்தளம் துறைமுகத்தில் தரையிறங்கினார். அந்த நேரத்தில் ஆரியப் பேரரசர்களின் வீடுகளைக் காண முடிந்தது. அவரது கப்பல் துறைமுகத்திற்கு வந்த பிறகு, மாலுமிகள் அங்கு தரையிறங்கத் தயங்கினர். பதூதா வந்த நேரத்தில், ஆரியச் சக்கரவர்த்தி முத்துக் குளிப்பு வளங்களைக் கண்காணித்துக் கொண்டிருந்தார் (Ibn Battuta, Vol. IV, 79). கி.பி 13 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் அரபிக் கடல் பிராந்தியம், பாரசீக வளைகுடா, செங்கடல் மற்றும் ஆபிரிக்காவின் கிழக்கு கடலோரப் பகுதிகளின் வளர்ச்சி இலங்கையின் தென்மேற்கு, மேற்கு மற்றும் வடமேற்கு துறைமுகங்களின் வளர்ச்சிகளில் தாக்கம் செலுத்தின.

ஊர்காவற்துறை துறைமுகம் (Kayts port) மத்தியகால இலங்கையில் அரபு வர்த்தகம் இடம்பெற்ற முக்கிய துறைமுகமாகும். மகாபராக்கிரமபாகு (கி.பி 1153-1186) மன்னரின் காலத்தில் திராவிட மொழியில் எழுதப்பட்ட நைனாதீவு தமிழ்க் கல்வெட்டு, ஊர்காவற்துறை துறைமுகத்தில் சரக்குக் கப்பல்கள் நங்கூரமிடப்பட்டிருந்ததைப் பற்றி விபரிக்கின்றன (Indrapala, 1963:63). இந்த வணிகக் கப்பல்கள் அரபிக்கடலில் இருந்து வந்தது என்றும், மேலும் இந்தக் காலகட்டத்தில் யானை மற்றும் குதிரை வர்த்தகம் மேலோங்கி இருந்தது என்றும் இந்திரபாலா குறிப்பிடுகின்றார் (Indrapala, 1963:63).

இலங்கையின் நிர்வாகத்தில் பல்வேறு நாடுகளைச் சேர்ந்த வணிகர்கள் ஈடுபட்டது மட்டுமல்லாமல், இந்த சர்வதேச வர்த்தகம் இலங்கை மன்னரால் கட்டுப்படுத்தப்பட்டதும் முக்கியமானதாகும். இவற்றில் அரேபியர்களைப் பற்றிய முக்கிய குறிப்புகளும் உள்ளன. முதலாம் பராக்கிரமாபாகு (கி.பி 1153-1186) ஜாவகர்களுக்கு தலைவர்களை நியமிக்க அமைச்சர்களுக்கு உத்தரவிட்டதாக சூளவம்சம் குறிப்பிடுகின்றது (Cv:76: 264). மேலும், கி.பி 13 ஆம் நூற்றாண்டில் பொருளாதார மற்றும் சமய நோக்கங்களுக்காக ஜாவக (தற்போதைய தாய்லாந்து) மன்னர் இரண்டு முறை இலங்கை மீது படையெடுத்ததாகவும் சூளவம்சம் குறிப்பிடுகின்றது.

முதலாம் விஜயபாகுவின் (1055-1110) காலத்தில் ஜாவகர்கள் மன்னரின் படையில் ஊதியம்பெற்று வந்ததாக யாழ்ப்பாண வைபவமாலை குறிப்பிடுகின்றது (யாழ்ப்பாண வைபவமாலை, 33). இலங்கையின் ஆட்சியாளர் இந்தத் துறைமுகங்களிலிருந்து பெரும் வருமானத்தையும் ஈட்டிவந்தனர். இந்தத் துறைமுகங்களிலிருந்து மட்டுமல்லாமல் உள்நாட்டு வர்த்தகத்திலிருந்தும் பெரும் இலாபம் பெறப்பட்டது (பரணவிதான, 1960:16-26).

கி.பி 13 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த அரபு மொழியில் எழுதப்பட்ட கல்வெட்டு ஒன்று மன்னாரின் வடபகுதியில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. இப்பகுதியில் முஸ்லிம்கள் வாழ்ந்ததற்கான கூடுதல் சான்றாக இது உள்ளது.

கி.பி 11 ஆம் நூற்றாண்டில், அரபிக் கடலை நோக்கி அமைந்திருந்த மிக முக்கியமான துறைமுகமாக கொழும்பு காணப்பட்டது. இந்தியப் பெருங்கடலில் பருவமழைக் காற்றின் போது கப்பல்கள் தங்குவதற்கு இந்தத் துறைமுகத்தின் இருப்பிடம் முக்கியமானதாக இருந்தது. நிக்கோலஸின் கூற்றுப்படி, கி.பி 10 ஆம் நூற்றாண்டில், கொழும்பு முஸ்லிம்கள் ஆதிக்கம் செலுத்தும் இடமாக இது இருந்து வந்துள்ளது (Nicholas, 1959:121).

செரன்தீபில் உள்ள சிறந்த நகரங்களில் ‘கொலம்தொட்டவும்’ ஒன்று என்று இப்னு பதூதா தெரிவிக்கிறார் (Ibn Battuta, 223-224). ஜலஸ்தி என்ற ஆட்சியாளரின் கீழ் ஐநூறு அபிசீனியர்கள் கொழும்புத் துறைமுகத்தில் பணியாற்றியதாக பதூதா குறிப்பிடுகின்றார். ஆபிரிக்காவின் அடிமைகளாக கருதப்பட்ட அவர்கள் சரக்குகளை ஏற்றுதல், இறக்குதல் போன்ற பணிகளில் ஈடுபடுத்தப்பட்டிருந்தனர். இப்னு பதூதா ஜலஸ்தியை ‘கடலின் இளவரசர்’ என வர்ணித்தார். இக்காலகட்டங்களில் கொழும்பை அடைந்த முஸ்லிம்கள் தங்குமிடங்களை அமைத்து வியாபார நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டனர் (Silva, 1951:22). இந்தியப் பெருங்கடலினூடாக அரபிக் கடலுக்கு பொருட்களைப் பரிமாறிக்கொள்ளும் மற்றொரு துறைமுகமாக கொழும்புத் துறைமுகம் மாறியது. அது பெரும்பாலும் முஸ்லிம் வர்த்தகர்களின் செல்வாக்கிற்கு உட்பட்டதொரு துறைமுகமாக அறியப்பட்டது (Silva, 1951:22).

இலங்கையுடனான சர்வதேசக் கடல் வர்த்தகம் 10 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 16 ஆம் நூற்றாண்டு வரை இந்தியப் பெருங்கடலின் இரண்டு முக்கிய அமைப்பு ரீதியான பகுதிகளைக் கொண்டிருந்தன. முதலாவது பகுதி, அரபிக்கடலை மையமாகக் கொண்டு வங்காள விரிகுடா, தென்னிந்தியா, பர்மா, தாய்லாந்து, கம்போடியா, மலாயா, ஜாவா மற்றும் சுமத்ரா போன்ற பகுதிகளை உள்ளடக்கியிருந்தது. இது 10 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து 13 ஆம் நூற்றாண்டு வரை நீடித்தது. 13 ஆம் நூற்றாண்டிற்குப் பின்னர் அரபிக் கடலைச் சூழ ஒரு பெரிய வர்த்தக வலையமைப்பு உருவாக்கப்பட்டது. அது குறிப்பாக பாரசீக வளைகுடா, செங்கடல், வடமேற்குப் பகுதி, இந்தியாவின் மேற்குப் பகுதிகள் மற்றும் ஆபிரிக்காவின் கிழக்குப் பகுதிகள் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியதாகும். இவ்விரு சர்வதேசக் கடல் வர்த்தகங்களுமே 10 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 16 ஆம் நூற்றாண்டு வரை இந்தியப் பெருங்கடலில் இலங்கையின் துறைமுகங்களை இணைத்த வர்த்தக நடவடிக்கைகளாக இருந்து வந்தன.

உசாத்துணை

1. Carswell, J. & Pricket, M. (1984). The Excavation of Mantai 1980: A Preliminary Investigation. Ancient Ceylon, Vol. V, pp. 3–80.
2. Culavamsa (Cv.) (1925). Geiger, W. (Trans.). Culavamsa, Vol. I. Oxford University Press.
3. Culavamsa (Cv.) (1927). Geiger, W. (Trans.). Culavamsa, Vol. II. Oxford University Press.
4. Ibn Battuta. (1858). Sanguinetti, B.R. (Trans.). Voyages d’ Ibn Battûta, Vol. IV. Paris.
5. Indrapala, K. (1963). The Nainative Tamil Inscription of Parakramabahu I. University of Ceylon Review, Vol. XXI, No. I, pp. 63–70.
6. Mahavamsa (Mv.) (1912). Geiger, W. (Trans.). Mahavamsa. London.
7. Nikaya Sangrahaya (NS.) (1997). Nikaya Sangrahaya. Buddhist Cultural Center, Dehiwala.
8. Paranavitana, S. (1933). Tamil Inscription: Gall Trilingual Slab. Epigraphia Zeylanica, Vol. III, pp. 270–277.
9. Paranavitana, S. (1960). Lankatilaka Inscriptions. University of Ceylon Review, Vol. XVIII, No. I & II, pp. 16–26.
10. Prematilleke, P.L. (1892) [2000]. Chinese Ceramics Discovered in Sri Lanka. In S. Bandaranayake, L. Dewaraja, R. Silva, & K.D.G. Wimalaratne (Eds.), Sri Lanka and the Silk Road of the Sea (pp. 61–65). UNESCO and CCF.
11. Silva, K.M. De & Ray, C.M. (1959–1973). History of Ceylon. Colombo.
12. Tempo, Moria. (1989). Maritime Trade Between China and the West: An Archaeological Study of the Ceramics from Siraf (Persian Gulf), 8th to 15th Centuries A.D. Great Britain.
13. Yamamoto, N. (2004). Periyapattinam/Nagapattinam/Devipattanam/Kayal/Kulasekarapattaanam/Madurai. In N. Karashima (Ed.), In Search of Chinese Ceramic Sherds in South India and Sri Lanka (pp. 22–27). Taisho University Press, Japan.