அதிகாரப் பகிர்வுக்கான அரசுக் கட்டமைப்புகள் : பகுதி 3

ஆங்கில மூலம் : லக்ஸ்மன் மாறசிங்க

ஒற்றையாட்சி முறைக்குள் அதிகாரப் பகிர்வுக்கான அரசுக் கட்டமைப்புகளை உருவாக்குதல் பற்றி இலங்கையின் 1978 அரசியல் யாப்பு, தென்னாபிரிக்காவின் அரசியல் யாப்பு என்னும் இரு உதாரணங்கள் குறித்து லக்ஸ்மன் மாறசிங்க அவர்களின் கருத்துகளை முன்னர் எடுத்துக்கூறி அறிமுகம் செய்தோம். அடுத்து இந்தியாவில் அதிகாரப் பகிர்வு (Devolution of Powers in India) என்னும் விடயம் பற்றி அவரது கருத்துகளை நோக்குவோம்.

இந்தியாவில் அதிகாரப் பகிர்வு

இந்தியா ஒற்றையாட்சி முறையை உடையதா, அல்லதா? என்பதைப் பற்றிய விடயத்தை இக்கட்டுரையின் முற்பகுதியில் குறிப்பிட்டோம். இந்தியா ஒற்றையாட்சி, சமஷ்டி என்ற இரு முறைகளினதும் கூறுகளைக் கொண்ட கலப்பு முறையை (Hybrid System) உடையது என்ற கருத்து சட்டவாளர்களிடையே இருந்து வருகிறது. இரு கருத்துடையோரும் இரு வகையான விளக்கங்களைக் கூறுவதுண்டு.

1. இந்தியா ஒற்றையாட்சி அரசுமுறையை உடையது; ஆயின் அது சமஷ்டி ஆட்சி முறையின் கூறுகளையும் தன்னகத்தே கொண்டுள்ளது. இது ஒரு வகை விளக்கம்.
2. இந்தியா சமஷ்டி அரசுக்கட்டமைப்பை உடையது; அக்கட்டமைப்புக்குள் ஒற்றையாட்சிக் கூறுகள் உள்ளடக்கப்பட்டுள்ளன. இது இரண்டாவது வகை விளக்கம்.

லக்ஸ்மன் மாறசிங்க அவர்கள் முதலாவது வகை விளக்கத்தை ஏற்றுக் கொண்டு இந்தியா பல்வேறு நிலைகளில் உள்ள அரசாங்கங்களிற்கு அதிகாரத்தைப் பகிர்ந்துள்ளமை பற்றி தமது விளக்கங்களை முன்வைக்கிறார். இந்தியாவில் அதிகாரப் பகிர்வு மூன்று நிலைகளில் செயற்படுத்தப்படுவதாக மாறசிங்க அவர்கள் கூறியுள்ளார். “The power devolution under Indian constitution proceeds along three levels” (பக். 33).

1) இந்தியாவின் 28 மாநில அரசுகளுக்கும் 7 யூனியன் பிரதேசங்களுக்கும் சட்டவாக்க அதிகாரங்கள் பகிரப்பட்டுள்ளன. மாநில அரசுகளின் பிரதான நிர்வாகி (Chief Executive) என்ற வகையில் ஆளுநர்களுக்கு நிர்வாக அதிகாரம் பகிர்ந்தளிக்கப்பட்டுள்ளது. இலங்கையின் 1978 அரசியல் யாப்பின் உறுப்புரை 154 C ஆளுநருக்கு நிறைவேற்று அதிகாரத்தை வழங்கியதற்கு ஒப்பான நிலை இந்திய அரசியல் யாப்பிலும் காணப்படுகிறது. ஆயினும் மாநில அரசுகளிற்கு பட்டியல் II  அட்டவணை 7 இல் (List II Schedule 7) வழங்கப்பட்ட அதிகாரங்கள் மாநில ஆளுநர்களின் அதிகாரங்களைக் கட்டுப்படுத்துவனவாய் உள்ளன.

2) கிராம சபைகள் (Grama Sabha) பஞ்சாயத்துகளின் இடப்பரப்பில் அமைந்துள்ள கிராமங்களின் சபைகளாகும். கிராம சபைகள், மாநில அரசின் சட்டசபையால் இயற்றப்படும் சட்டங்களின்படி குறித்துரைக்கப்பட்ட அதிகாரங்களைச் செயற்படுத்தும் சபைகளாகும். அவை மாநில அரசுகளின் சட்டசபைகளுக்குக் கீழ்ப்பட்டவை. கிராம சபைகளின் அதிகாரங்கள் பகிரப்பட்ட அதிகாரங்களாகும் (Devolved Powers). கிராம சபைகளை நிறுவுதல் போன்றே பஞ்சாயத்துகளையும் நிறுவும் அதிகாரம் மாநில அரசுகளிற்கு உள்ளது. அரசுகளிற்கு அரசியல் யாப்பு வழங்கிய அதிகாரங்களின்படி கிராமசபைகளையும், பல கிராம சபைகளை உள்ளடக்கிய பஞ்சாயத்துகளையும் மாநில அரசுகள் உருவாக்குகின்றன என லக்ஸ்மன் மாறசிங்க அவர்கள் கூறுகின்றார்.

இலங்கையில் உள்ளூராட்சி நிறுவனங்களான பிரதேச சபைகள், நகர சபைகள், முனிசிப்பல் சபைகள் ஆகியன மத்திய அரசாங்கத்தின் சட்டங்கள் மூலம் உருவாக்கப்பட்ட, கையளிக்கப்பட்ட அதிகாரங்களைக் (Delegated Powers) கொண்ட நிறுவனங்களாகும். அவை மாகாண சபைகளால் உருவாக்கப்பட்ட நிறுவனங்கள் அல்ல என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

இந்தியாவின் பஞ்சாயத்துகள் தமது எல்லைப் பரப்புக்குள் பின்வரும் செயற்பாடுகளை நடைமுறைப்படுத்தும் பொறுப்புடையனவாகும்.

அ) பொருளாதார விருத்திக்கும், சமூக நீதியை (Social Justice) நடைமுறைப்படுத்துவதற்கும் வேண்டிய திட்டங்களை வகுத்தல்.

ஆ) அத்தகைய அபிவிருத்தி திட்டங்களையும், அரசியல் யாப்பின் பதினொராவது அட்டவணையில் குறிப்பிடப்பட்ட தொடர்புடைய விடயங்களையும் நடைமுறைப்படுத்தல்.

3) முனிசிப்பல் சபைகள் இந்தியாவின் மாநில அரசுகளின் எல்லைக்குள் பகிரப்பட்ட அதிகாரங்களை (Devolved Powers) பிரயோகிக்கும் மூன்றாவது முக்கிய நிறுவனமாகும். முனிசிப்பல் சபைகளை உருவாக்கும் அதிகாரம் இந்தியாவின் மாநில அரசுகளுக்கு அரசியல் யாப்பினால் பகிரப்பட்டுள்ள அதிகாரமாகும். முனிசிப்பல் சபைகள் தமது ஆட்சிப் பரப்பினுள் அபிவிருத்தித் திட்டங்களையும் சமூக நீதித் திட்டங்களையும் திட்டமிட்டுச் செயற்படுத்தும் அதிகாரங்களை உடையனவாகும். அவற்றின் இவ்வதிகாரங்கள் மாநில அரசுகளால் இயற்றப்பட்ட சட்டங்களின்படி வழங்கப்பட்ட அதிகாரங்களாகும்.

இந்தியாவின் பஞ்சாயத்துகளும் முனிசிப்பல் சபைகளும் மாநில அரசு மட்டத்தில் (State Level) அதிகாரங்களைச் செயற்படுத்தும் நிறுவனங்களாகும். அவை மத்திய அரசு மட்டத்தில் மத்திய அரசின் கீழ் செயற்படும் நிறுவனங்கள் அல்ல என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இவ்விரு நிறுவனங்களும் மாநில அரசுகளால் உருவாக்கப்பட்டவை, அவ்வரசுகளிடமிருந்து பகிரப்பட்ட அதிகாரத்தைப் பெற்ற நிறுவனங்கள் என்பதும், அரசியல் யாப்பின் பதினொராவது, பன்னிரண்டாவது அட்டவணைகளில் குறிப்பிட்ட ஏற்பாடுகளால் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட நிறுவனங்கள் என்பதும் கவனிப்புக்குரியது.

முழுமையுடைய அதிகாரங்கள்

கட்டுரையின் இறுதியில் லக்ஸ்மன் மாறசிங்க அவர்கள் சட்ட ஆக்கச் சபைகளின் (Legislatures) முழுமையுடைய அதிகாரங்கள் (Plenary Powers) என்னும் எண்ணக்கருவை விளக்கி இலங்கையில் 1978 ஆம் ஆண்டின் அரசியல் யாப்பிற்கான 13வது திருத்தம் மூலம் உருவாக்கப்பட்ட மாகாணசபைகள் முழுமையுடைய அதிகாரங்களை உடையனவாக அமைந்தனவா என்ற விடயத்தை ஆய்வு செய்கிறார். 13 ஆவது திருத்தம் மூலம் உருவாக்கப்பட்ட மாகாணசபைகள் அதிகாரப் பகிர்வின் மூலம் பெற்றுக்கொண்ட அதிகாரங்களில் பல, கையளிக்கப்பட்ட அதிகாரங்கள் (Delegated Powers) என்ற வகையினைச் சேர்ந்தனவாகும். இவ்வாறான கையளிக்கப்பட்ட அதிகாரங்கள் மாகாணசபைகளால் பிறிதொரு நிறுவனத்திற்கோ அல்லது நபருக்கோ மீளக் கையளிக்கப்பட முடியாதவை. இலத்தின் மொழித் தொடரான ‘Delegatus non-potest delegare’ கையளிக்கப்பட்ட அதிகாரங்கள் மீளக் கையளிக்க முடியாதவை என்னும் சட்டத் தத்துவத்தை விளக்குகிறது. இலங்கையின் மாகாண சபைகளுக்கு பட்டியல் I மூலமும், பட்டியல் III மூலமும் வழங்கப்பட்ட அதிகாரங்கள் முழுமையான அதிகாரங்கள் (Plenary Powers) என்னும் இயல்பை உடையன என்பது தெரிகிறது. முழுமையுடைய இவ்வதிகாரங்களை மாகாணசபைகள் அவற்றின் கீழுள்ள ஏனைய கீழ்ப்பட்ட நிறுவனங்களுக்கு (Subordinate Bodies) கையளிக்கலாம். ஆகையால் மாகாணசபைகள் முழுமையான அதிகாரங்கள் (Plenary Powers), கையளிக்கப்பட்ட அதிகாரங்கள் (Delegated Powers) என்ற இரு வகைகளையும் கொண்ட கலப்பு அதிகாரங்களை உடைய சட்ட ஆக்க நிறுவனங்களாகும் என்பதை அறிய முடிகிறது.

13 வது திருத்தம் ஒற்றையாட்சி முறையின் கீழ் மேற்கொள்ளப்பட்ட அதிகாரப் பகிர்வாகும். இவ்வகை அதிகாரப் பகிர்வுக்கு சமஷ்டி முறையின் கீழான அதிகாரப் பகிர்வுக்கும் இடையே உள்ள முக்கிய வேறுபாடு, சமஷ்டி முறை அதிகாரப் பகிர்வால் பகிரப்படும் அதிகாரங்கள் (Devolved Powers) முழுமையான அதிகாரங்களாகவே இருக்கும் என லக்ஸ்மன் மாறசிங்க குறிப்பிடுகிறார். ‘அலவ்வ’ எதிர் ‘கட்டுகொம்பல ப.நோ.கூ சங்கம்’ (Alawwa Vs Katugampola MPCS) என்னும் வழக்கில் இலங்கையின் உயர்நீதிமன்றம் வழங்கிய தீர்ப்பை (SC 89/96) லக்ஸ்மன் மாறசிங்க உதாரணமாக எடுத்துக் காட்டுகிறார் (பக். 38). வடமேற்கு மாகாணசபை அம்மாகாணத்திற்கென கூட்டுறவு வேலையாளர் ஆணைக்குழுவொன்றை நிறுவியிருந்தது. இவ்வாறு நிறுவுவதற்கான சட்ட அதிகாரம் 1972 ஆம் ஆண்டின் 12 ஆம் இலக்கச் சட்டத்தின் பிரிவு 3 இன் படி வடமேற்கு மாகாணசபைக்கு இருந்தது. இச்சட்டத்தின் நோக்கத்திற்கு அமைய கூட்டுறவு வேலையாளர் ஆணைக்குழுவினை நிறுவலாம்.

“For the purpose of this act, an authority known as the cooperative employees commission shall be established – section 3” என்னும் வாசகத்தை அரசியல் யாப்பின் 154 G (1) மற்றும் (8) உறுப்புரைகளுடன் சேர்த்து வாசிக்கும் பொழுது, மாகாணசபை கூட்டுறவு வேலையாளர் ஆணைக் குழுவை நிறுவியமை சட்ட வலிதுடையதாகும். மாகாணசபையால் அவ்விதம் நிறுவப்பட்ட கூட்டுறவு வேலையாளர் ஆணைக்குழு மாகாணசபையின் முழுமையுடைய அதிகாரத்தால் (Plenary Powers) உருவாக்கப்பட்ட நிறுவனமாகும். கையளிக்கப்பட்ட அதிகாரம் (Delegated Power) மீளக் கையளிக்கப்பட முடியாது என்ற விதி இவ்விடத்துப் பொருந்தாது என்பதை லக்ஸ்மன் மாறசிங்க எடுத்துக் காட்டுகிறார்.

லக்ஸ்மன் மாறசிங்க அவர்களின் கட்டுரையில் இருந்து பின்வரும் மேற்கோள் இங்கே தரப்பட்டுள்ளது:

“Devolution of power in a federal constitutional structure differs from that in a unitary constitutional state structure in that in the former the powers devolved to a federal unit are always plenary powers while in the latter they could be a mixture of plenary and non-plenary or delegated powers. Such a paradigm is clear from the powers to the provinces under 13^th amendment. The powers contained in lists I and III which posits the legislative powers upon the provincial legislatures, contain plenary powers. This fact is stated in article 154 G (1) of the constitution (பக். 39).”

இதன் பொருள் :

“சமஷ்டி அரசியல் யாப்புக் கட்டமைப்பின் கீழ் அதிகாரப் பகிர்வு (Devolution of Power), ஒற்றையாட்சி அதிகாரப் பகிர்வில் இருந்து வேறுபட்டது. சமஷ்டிக் கட்டமைப்பில் சமஷ்டி அலகுக்குப் பகிரப்படும் அதிகாரம் எல்லாச் சந்தர்ப்பத்திலும் முழுமையுடைய அதிகாரமாகவே (Plenary Power) இருக்கும். ஆனால் ஒற்றையாட்சி அரசுக்கட்டமைப்பில் பகிரப்படும் அதிகாரங்கள் முழுமையுடைய அதிகாரங்கள், கையளிக்கப்பட்ட அதிகாரங்கள் (Delegated Powers) என்ற இரு வகைகளின் கலப்பாக அமைவதுண்டு. 13 ஆவது திருத்தப்படி மாகாணசபைகளுக்கு வழங்கப்பட்ட அதிகாரங்கள் இரண்டாவது வகையான கலப்பு அதிகாரங்களாகும். அரசியல் யாப்பின் 154 G (1) உறுப்புரை இதனைத் தெளிவாகக் குறிப்பிடுகிறது”

முழுமையுடைய அதிகாரங்கள் (Plenary Powers), கையளிக்கப்பட்ட அதிகாரங்கள் என்ற இருவகை அதிகாரங்களிற்கிடையிலான வேறுபாட்டை இலங்கையின் அதிகாரப் பகிர்வு உதாரணத்தை எடுத்துக்காட்டிக் கட்டுரையாசிரியர் விளக்கியிருப்பது, இலங்கையின் 1978 அரசியல் யாப்பின் 13 ஆவது திருத்தம் பற்றிய புரிதலுக்கு உதவுவதாக உள்ளது.

முடிவுரை

லக்ஸ்மன் மாறசிங்க அவர்களின் ஆங்கிலக் கட்டுரை உலகளாவிய நிலையில் அதிகாரப் பகிர்வு தொடர்பாக பல்வேறு நாடுகளில் மேற்கொள்ளப்பட்ட பரிசோதனைகளை வகைப்படுத்தித் தருவதோடு, அதிகாரப் பகிர்வு பற்றிய கோட்பாட்டு விளக்கமாகவும் அமைந்துள்ளது. அதிகாரப் பகிர்வில் கவனத்தில் கொள்ளப்பட வேண்டிய நான்கு காரணிகளை வகைப்படுத்தி விளக்கிக் கூறியுள்ள கட்டுரையாசிரியர் கனடா, அவுஸ்திரேலியா, பெல்ஜியம், நைஜீரியா, சூடான், இலங்கை, தென்னாபிரிக்கா, இந்தியா ஆகிய நாடுகளின் அதிகாரப் பகிர்வு அனுபவங்களை விரிவாக உதாரணம் காட்டி விளக்கம் தந்துள்ளார்.

‘A Survey of Structures for Power Devolution’ என்னும் தலைப்பில் லக்ஸ்மன் மாறசிங்க அவர்களால் 14 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் எழுதப்பட்ட கட்டுரையில் உள்ளடக்கப்பட்ட கருத்துகளைச் சுருக்கமாகக் கூறி அறிமுகம் செய்வதாக இத்தமிழ்க் கட்டுரை அமைந்துள்ளது. மேற்படி ஆங்கிலக் கட்டுரை ‘Power Sharing: The International Experience’ (2011) என்னும் கட்டுரைத் தொகுப்பு நூலின் இரண்டாவது அத்தியாயமாகச் (பக். 13-40) சேர்க்கப்பட்டுள்ளது. ‘Institute for Constitutional Studies’ நிறுவனத்தால் வெளியிடப்பட்ட இந்நூலினை ரஞ்சித் அமரசிங்க மற்றும் ஜயம்பதி விக்கிரமரட்ண ஆகிய இருவரும் தொகுத்துப் பதிப்பித்துள்ளனர்.

லக்ஸ்மன் மாறசிங்க L.L.B (Lond) LL.M (lond), Ph.D (Lond) அவர்கள் கனடாவின் வின்ட்சர் பல்கலைக்கழகத்தின் சட்டத்துறைப் பேராசிரியராகக் கடமையாற்றியவர். கீழ் குறிப்பிடப்படுவன அவரது நூல்களில் சிலவாகும்:

1. Principles of International Trade Law
2. International Litigation: Choice of Forum
3. Evolution of Constitutional Governance in Srilanka
4. Provincial Governor – Rights and Duties under the 13^th Amendment

பேராசிரியர் லக்ஸ்மன் மாறசிங்க 2023 ஜனவரி மாதம் காலமானார். இவரது மறைவு அறிவுலகிற்கு ஓர் பேரிழப்பாகும்.